CAVAR O POZO ANTES DE TER SEDE [CAT / CAST]

Moitas veces acoden ao sindicato persoas desesperadas: "Fui despedido, a empresari acosame, non me pagan o que me corresponde, fa da meses que non me pagan»…

Moitas veces é demasiado tarde para manter un traballo e para calquera outra cousa que non sexa a persecución burocrática.

Con demasiada frecuencia son situacións de afecto individual [entendendo que adoitan afectar a moitas persoas na mesma empresa, pero que estes as asumen e xestionar por medio de persoal e non colectivo] que se puidese evitar ou evitar mediante a colaboración e organización cos demais compañeiros de traballo, compartindo penas, necesidades comúns e tomando a iniciativa dos seus destinos, que ao mesmo tempo son as das súas familias.

A todo isto chamámolo EMANCIPACIÓN e AUTONOMÍA. Os compañeiros con máis coñecementos na loita pola dignidade dos dereitos dos traballadores comparten a súa bagaxe co resto: interpretación de nóminas, saúde e seguridade no traballo, dereito a festivos, cumprimento das leis vixentes como o estatuto dos traballadores e os convenios colectivos, organización en seccións sindicais, informe á inspección de traballo, dereito de protesta e folga. E o máis importante para que non nos pisen: o sentimento de ser colectivo e o apoio de todos os traballadores e traballadoras levantándose contra os abusos da patronal.

Porque somos persoas, non cousas.

VIÑA, ORGANÍZATE E PREPÁRESE PARA ESIXIR OS SEUS DEREITOS NO TRABALLO, ANTES DE SER TARDE!!

 

               ———————————————————————————————————————————

CAVAR O POZO ANTES DE TER SEDE

Demasiadas veces a xente desesperada chega ao sindicato: "Fui despedido, o empresario acosame, Non me pagan o que debo, "Hai dous meses que non me pagan".…

Moitas veces tarde para manter o traballo e para calquera outra cousa que non sexa a xudicialización burocrática.

De xeito recorrente, trátase de situacións de impacto individual. [entendendo que adoitan afectar a moitas persoas na mesma empresa, pero que estas se asuman e xestionen persoalmente e non colectivamente.] que se puidera evitar ou evitar mediante a colaboración e organización co resto dos compañeiros de traballo, compartindo inquietudes, necesidades comúns e tomando a iniciativa para os seus destinos, que ao mesmo tempo son os das súas familias.

A isto chamámoslle EMANCIPACIÓN e AUTONOMÍA. Os compañeiros e compañeiras con máis coñecemento na loita pola dignidade dos dereitos dos traballadores comparten os seus antecedentes co resto: interpretación de nóminas, seguridade e saúde no traballo, dereito a vacacións, Cumprimento das leis vixentes como os estatutos dos traballadores e os convenios colectivos, organización en seccións sindicais, denuncias ante a inspección de traballo, dereito de protesta e folga. E o máis importante para que non nos pisen: o sentimento de ser colectivo e o apoio de todos os traballadores unidos ante os abusos da patronal.

Porque somos persoas, non cousas.

VEN, ORGANÍZATE E PREPÁRESE PARA ESIXIR OS SEUS DEREITOS NO TRABALLO, ANTES DE SER TARDE!!