O 1 de maio, Día internacional da clase traballadora, ha cruzou moitas vicisitudes desde entón, nese afastado 1886, o Os mártires de Chicago saíron á rúa e foron masacrados polo policía. Reclamaron un dereito que hoxe vemos como irrenunciable: o defensa da xornada laboral de 8 horas.
Este ano non poderemos saír á rúa cos nosos reclamacións debidas ao Estado de alarma, pero isto non debería ser un impedimento para que cheguen as nosas ideas e as nosas ansias á cidadanía.
Este 1 de maio é necesario berrar forte e limpar o fracaso do o capitalismo e as medidas neoliberais aplicadas polo gobernos sucesivos. A crise de VOC19 deixouno claro sen dúbida. O noso compromiso cos servizos públicos de calidade, universal e gratuíto, así como empresas en recuperación e medios de produción doados a mans privadas, debería fomentar o a nosa loita e as nosas demandas. Eu, por suposto, tamén a loita contra o cambio climático e a loita pola igualdade entre mulleres e homes e contra a violencia machista.
A firme defensa da sanidade pública, Educación pública, o dereito á mobilidade, ao transporte público, as actuacións para atención a persoas dependentes, a derrogación de todos Reformas laborais, o dereito ao coidado, a necesidade de acadalo unha renda básica de iguais (REBis), asegurando necesidades vital da poboación, de xeito que a obra non é unha condena senón unha opción, Cohesión territorial, para dar solucións reais a a chamada "España baleirada", de persoas migrantes, os que morren no intento e os que están "mortos vida ”para a sobreexplotación e a súa
invisibilidade como "cidadáns", de Mozos sen futuro, a necesidade de combater a represión do Estado a través das súas Leis Mordaza, pensións públicas dignas e suficiente, etc. …, son retos que deben alcanzar todos e todas para todos.
É incuestionable que a loita na rúa é a única ferramenta que realmente temos á hora de tratar cos serios inxustizas que vimos sufrindo. Debemos revitalizar a loita no rúa agora que volven soar as trompetas que auguran unha estupenda recesión.
Non podemos permitirnos que os excesos incontrolables do capital caer sobre os ombreiros da clase traballador.
Por iso agora máis que nunca:
VIVA A LOITA DA CLASE TRABALLADORA – VIVA O 1 DE MAIO
Sentímolo, O formulario de comentarios está pechado neste momento.