آنها حتی نماینده ما نیستند, آنها حتی به ما اهمیت نمی دهند. امروز در همه جای این اروپای سرمایه داری، مطبوعات از اجلاس جدید صحبت می کنند, چندمین بار, که در آن کارشناسان (اکثریت غیرقابل توضیحی از "آنها" بر "آنها" وجود دارد) آنها به همراه نظریه پردازانی که مسئول سیاست های مهاجرت هستند، همان استدلال های قدیمی را روی میزها خواهند گذاشت.
و این اتحادیه اروپا با "گناه اصلی" متولد شد که همیشه باید با آن زندگی کند.: مردم آن را نخواستند و نخواستند, او در مورد آن فکر کرد, سرمایه را از طریق شکل دادن به دست خادمانش در دولت ها سازماندهی و رسمی کرد.
اروپای مردم نیست, اروپای کالا است, سرمایه و مالی.
CGT قبلاً در هنگام تشکیل آن را محکوم کرده بود; ما آن را زمانی که رم تکرار می کنیم, ماستریخت یا لیسبون; ما همراه با ESF و همراه با جنبش های ضد جهانی سازی در بروکسل آن را محکوم می کنیم, مادرید, پراگ یا جنوا (سلامتی, کارلو!).
کسانی که در این نشست ها ملاقات می کنند از صندوق های رای آمده اند, بیشتر از هر دیگری, آنها دور هستند, خیلی دور, از رای دهندگانش. اگر هر مجلسی برای CGT راه غلطی برای مدیریت جامعه از طریق تفویض چهارساله اختیارات به شهروندان ارائه دهد., پارلمان اروپا حداکثر بیانگر دوری و تخصیص آن است.
برای تکمیل آن, برگزیدگان بهترین انتخاب بیهوده برای یافتن راه حل به نظر می رسند. آنها یک ماشین ایجاد دستورالعمل هستند, ما هزاران نفر از آنها را داریم, برای هر موضوع جزئی. اما آنها حتی برای یکی از مشکلاتی که شهروندان واقعی - آنهایی که درخواست کار - دارند، راه حلی ارائه نکرده اند., غذا و سرپناه به جای سیرک, گمانه زنی و کیف های پرادا- مطرح شده اند.
و حالا, هنگامی که هزاران نفر از اثرات سلاح های ساخته شده - و بنابراین فروخته شده فرار می کنند- از شرکت های دولتی یا خصوصی در کشورهای ما; وقتی هزاران نفر از آنها به دلیل بی کفایتی مدیریت ما - چه فعال و چه منفعل - خانه های خود را به سمت "بهشت" دور ترک می کنند.- در درگیری های بین المللی; تنها چیزی که می دانیم چگونه به آنها بگوییم, از کاخ های شیشه ای مانند پارلمان اروپا یا مجلس اعیان, این است که بحران ما را تحت تاثیر قرار داده است و در حال حاضر ما فقط به نیروی کار با صلاحیت بالا یا کم صلاحیت نیاز داریم، اما آنها به صورت نابه‌هنجار و با تمایل کامل برای استثمار می‌آیند..
برخی از آن نمایندگان خوش پوش اروپایی در دفاع از خود مدعی شدند که موضوع مهاجرت است, معمولا, و حتی بیشتر از آن در این دوران جنگ و آوارگی گسترده, مدیریت آنها بسیار دشوار است. از خود می پرسیم اگر کار سختی نباشد، داشتن کارشناسان و سیاستمداران حرفه ای چه فایده ای دارد?
مسئله این است که آنها می دانند چه کسی را نمایندگی می کنند, به صاحبان پول و کالا. تنها چیزی که مهم است راضی نگه داشتن اربابانشان است., نه به مردمش. و می توانیم اضافه کنیم که اربابان آنها کسانی نیستند که حقوق آنها را پرداخت می کنند, که از مالیات ما می آید. عجیب به نظر نمی رسد?
CGT از همه اقدامات همبستگی با مهاجران حمایت می کند, پناهندگان یا هر چیزی که می خواهید آنها را صدا کنید, همیشه بر این واقعیت تمرکز می کنیم که هیچ شخصی غیرقانونی نیست, اینکه ما کالایی نیستیم و بهترین راه حل آن است که به هیچ کس اجازه ندهد به زور محل مبدا خود را ترک کند..
در حالی که اجلاس در حال برگزاری است, اردوغان به بمباران شهرهای کردستان ادامه می دهد, (سیزر و دیاربکر) با موافقت اتحادیه اروپا, که از نظر مالی به دولت ترکیه کمک می کند تا پناهندگانی را که از جنگ فرار می کنند، نگه دارد. اتحادیه اروپا, به سوی دیگر بنگریم و از این طریق بربریت مشروع و نقض حقوق بشر را به دنبال داشته باشیم.
ما به همبستگی خود با تمام افرادی که مجبور به ترک سرزمین و خانه های خود هستند، ادامه خواهیم داد..
کمیته کنفدرال CGT
متاسف, در حال حاضر فرم نظر بسته شده است.