مقاله Josep Garcia, دبیر آموزش CGT Catalunya
ما تمام بحث هایی را که در زمان های اخیر اتفاق می افتد دنبال می کنیم, به خصوص در اینجا در شهر بارسلونا, در اطراف اتحادیه محله. ما علاقه مندیم, به حدی که نشان می دهد بخش های فعال وجود دارد, بخش های جنبش های اجتماعی, آنها احساس نیاز به قرار دادن دامنه بهره برداری حقوق و دستمزد را در دستور کار خود دارند, و ایجاد شبکه های سرزمینی از همبستگی و پشتیبانی متقابل برای دفاع از حقوق کار از طریق اقدام مستقیم.
که برای ما مهم به نظر می رسد, از آنجا که ما می دانیم که افراد زیادی وجود دارند که مدت ها در دنیای کار دستمزد زندگی کرده اند, با ایجاد گفتمان طرد که مانع از تصور آنها به عنوان میدان نبرد شد (همانطور که در زندگی روزمره خود به عنوان چنین فضاهایی می بینیم), و این علی رغم اینکه باید کاروات را بدست آورید, مثل بیشتر, عزیمت به منفجر شدن در بازار سرمایه داری.
من فکر می کنم که همه ما باید ساعتهای زیادی را از زندگی خود در محله ها یا روستاهای خود با بسیاری از فضاهای دیگر استقلال بگذرانیم, پروژه های خود مدیریت, و غیره. برای برخی از ما, که ما از ستیزه جویی گرفته تا جنبش های اجتماعی به اتحادیه رسیده ایم, همیشه درک این مسئله دشوار بوده است که همکاران بیش فعالی در هزار نفر از کار خارج شده اند, اما, در عوض, پس از عبور از درب مرکز کار ، کاملاً لغو شدند. که آنها به آنجا تبدیل شدند که ما آن را "padefo" می نامیم (یعنی می گویند, "مرحله Follones"). گویی کار بخشی از زندگی نبوده است, گویی کار (چی, Ja Ho Sabem, این یک فضای بیگانگی است) همچنین تعیین کننده اصلی امکانات ما نبود, به صورت جداگانه و جمعی.
شرکت ها, شرکای,
