บทความโดย โจเซป การ์เซีย, เลขานุการการฝึกอบรม CGT Catalonia
เรากำลังติดตามการอภิปรายทั้งหมดที่เกิดขึ้นเมื่อเร็ว ๆ นี้ด้วยความสนใจ, โดยเฉพาะที่นี่ในเมืองบาร์เซโลน่า, รอบ ๆ สหภาพแรงงานใกล้เคียง. เราสนใจ, เท่าที่เห็นได้ชัดเจนว่ามีกลุ่มนักเคลื่อนไหว, ภาคส่วนของการเคลื่อนไหวทางสังคม, ผู้ซึ่งรู้สึกว่าจำเป็นต้องวางขอบเขตแห่งการแสวงหาผลประโยชน์จากค่าจ้างในวาระการต่อสู้ของพวกเขา, และสร้างเครือข่ายความเป็นน้ำหนึ่งใจเดียวกันและการสนับสนุนซึ่งกันและกันเพื่อปกป้องสิทธิแรงงานโดยการดำเนินการโดยตรง.
นี่ดูเหมือนสำคัญสำหรับเรา, เพราะเรารู้ว่ามีคนมากมายที่ใช้ชีวิตอย่างลับๆ ล่อๆ มาเป็นเวลานานในโลกของการทำงานที่ได้รับค่าจ้าง, ในขณะที่สร้างวาทกรรมของการปฏิเสธที่ขัดขวางไม่ให้พวกเขาเข้าใจว่านี่เป็นสนามรบด้วย (เช่นเดียวกับที่เราตั้งครรภ์เป็นพื้นที่อื่น ๆ ในชีวิตประจำวันของเรา), และทั้งๆ ที่ต้องได้รับ carobs, ชอบที่สุด, ปล่อยให้ตัวเองระเบิดในตลาดทุนนิยม.
ฉันเชื่อว่าพวกเราทุกคนที่นี่คงต้องใช้เวลาหลายชั่วโมงในชีวิตในละแวกบ้านหรือหมู่บ้านของเราในการสร้างพื้นที่อิสระร่วมกับคนอื่นๆ อีกหลายคน, โครงการบริหารจัดการตนเอง, ฯลฯ. สำหรับพวกเราบางคน, ที่เราได้มาเพื่อสหภาพการค้าจากความเข้มแข็งสู่การเคลื่อนไหวทางสังคม, เป็นการยากที่จะเข้าใจว่ามีเพื่อนร่วมงานซึ่งกระทำมากกว่าปกในการย้ายออกจากงานเป็นพันครั้ง, แต่นั่น, อย่างไรก็ตาม, พวกเขาจะถูกยกเลิกอย่างสมบูรณ์เมื่อข้ามประตูศูนย์งาน. ปล่อยให้พวกเขากลายเป็นสิ่งที่เราเรียกว่า "ปาเดโฟ" (กล่าวอีกนัยหนึ่งก็คือ, "ขั้นตอนของเอะอะ"). ราวกับว่างานไม่ได้เป็นส่วนหนึ่งของชีวิต, เหมือนทำงาน (นั่น, เรารู้แล้ว, มันเป็นพื้นที่แห่งความแปลกแยก) มันยังไม่ใช่ตัวกำหนดหลักของโอกาสในการตระหนักรู้ในตัวเอง, เป็นรายบุคคลและส่วนรวม.
