Comunicado da Secretaría Permanente do Comité Confederal da CGT

CGT non asistirá a estas “mobilizacións instrumentais dos sindicatos do réxime nestes días 15 eu 18 de decembro" xa que o único que pretenden é posicionarse, con "algunha lexitimidade", nas negociacións de diálogo social que dende entón veñen realizando cos distintos gobernos 1977.

Os sindicatos da Concertación foron ferramentas básicas para a domesticación dos asalariados, inseríndoos na dinámica singular do Pacto Social continuado, asinando as Reformas Laborais – cada vez máis precario – e permitindo así aos empresarios manter ou mellorar as súas taxas de beneficio e implantar un modelo neoliberal e desregulado de condicións de traballo.. Garantiron con isto o “pau social” a cambio de protagonismo e prebendas para as súas organizacións e as súas cúpulas.

Estes sindicatos, cunha gran adhesión en datas pasadas, con influencia en todos os estratos, con presenza en todas as mesas de negociación, omnipresente na televisión e nos medios, participantes en ceas de empresa, gobernamental e non oficial, admitiron a Unión Europea incondicionalmente no 86 e admitiron Maastricht no 93. Despois só fixeron declaracións grandilocuentes e non levantaron nin un dedo contra esta Europa de Capital e Mercados.

As varias ducias de Reformas Laborais dende os Pactos da Moncloa (1977) e Sistemas Públicos de Pensións, ata a última Reforma do PP en 2012, destruíron o contrapoder da clase obreira, a través destas políticas de "consenso e diálogo social"., deixándonos nunha situación de precariedade integral, pobreza e desigualdade social, ata extremos nunca coñecidos no Estado español.

A pesar das políticas fiscais, fiscal e social, chamado "axuste e austeridade", nunca saíron á rúa con intencións serias e firmes para enfrontarse a estas políticas criminais que se levaron a cabo contra a maioría da xente.

mobilizarse, é ter convicción e vontade de buscar, presentar e defender alternativas e accións coas que:

Opoñerse aos despedimentos colectivos (a millóns) a través do ERE.
Opoñerse a que a vontade unilateral do empresario determine as condicións de traballo.
Opoñerse a que os traballadores perdan os seus convenios e as nosas relacións laborais sexan individualizadas e a disposición do empresario.
Opoñerse á baixada dos salarios, na dobre escala salarial.
Defender o contrato estable e fixo en todos os mercados, tanto públicos como privados e non aceptan contratos e subcontratos, préstamo laboral, externalización, privatizacións...
Defender o Público e a reversión ao Público de todo o privatizado.
Defendendo os dereitos e liberdades que nos roubaron e enfrontándose á represión que desenvolveron contra as persoas máis coherentes da clase que din representar.

A CGT está na rúa cos que sofren, con precario e precario, cos millóns de persoas ás que lles quitou o traballo, o teito (casa), el adeus (salario e prestacións sociais), liberdade, e coa maioría social, que nos estafaron con políticas que "salvaron aos bancos con centos de miles de millóns", ás empresas e aos ricos, mediante a baixada dos seus impostos, e as ocupacións foron levadas adiante, pensións, Saúde, educación e coidado...

As mobilizacións do 15-M, as mareas, as Marchas da Dignidade, as Plataformas en defensa do Público, sindicalismo alternativo, si temos lexitimidade, porque propuxemos alternativas, porque levamos a cabo procesos de autoxestión e unha economía social alternativa e porque ESTIVEMOS NAS RÚAS enfrontándonos a este capitalismo depredador.

Os "sindicatos do réxime", non só estiveron agochados todo o tempo da crise-estafa senón que, no teu "ADN", consta que a “colaboración con gobernos e empresas” é onde teñen a súa razón de ser.

CGT volverá á rúa para defender as reivindicacións e propostas que nunca abandonamos, aqueles a partir dos que construímos unha sociedade de todos, igualitario, e iso entendemos, como di o slogan que berramos nas Manifestacións:

"NON HAI OUTRO CAMINO, OU CO EMPREGO, OU COA CLASE OBREIRA"

Secretaría Permanente do Comité Confederal da CGT