korrik 122025
 

Analiza dhe Përfundimet

“A DO TA BRAKTIZOJMË FAMILJEN TONË TË SHKOJMË NË LUFTË?

A DO TË DËRGOJMË FËMIJËT TONË NË LUFTË?»

En el contexto presente parece que nos hemos “acostumbrado” a normalizar las guerras, Ato vende ku ai vret dhe vdes, Ai shkon i uritur, Gratë dhe vajzat shkelen, como algo lejano que se ve desde la tele mientras comemos o con morbo más intenso e indignante, Por e shpejtë, en forma de vídeos mediante redes sociales (pak a shumë manipuluar ose censuruar).

Por otro lado en el Estado de España la edad de «reserva» militar para todos los sexos está entre los 18 dhe 45 vjeç.

Ello sin prejuicio de que se puedan ir ampliando las horquillas de edad por necesidades de «agotamiento de las reservas».

Por suerte todavía quedan muchas personas muy sensibilizadas ante las injusticias y el sufrimiento de los pueblos, aunque sean lejanos en la distancia.

Valorando con frustración que la asistencia a manifestaciones masivas o las campañas de boicot comercial internacional a empresas [proveedoras de los Estados beligerantes o directamente causantes y colaboracionistas] en nuestros territorios “en paz” no conseguían influir en la finalización de infinidad de guerras sanguinarias: A parte de Ucrania y Gaza, ato të Sahelit, Kongo, Etiopi, Eritrea, Jeminë, Kurdist, Rohinyas, Afganistán, Armenia… las asambleas de los sindicatos de la Federación Comarcal del Vallès Oriental acordamos impulsar la concienciación de la población ante una potencial guerra con intervención del Estado español, con el objetivo de conseguir un estado de sensibilización preventivo que pudiera disuadir per se cualquier veleidad belicista de los Gobiernos de turno.

La propuesta incluía un texto de concienciación emocional ante el impacto de las guerras y el desarrollo de la desconocida y peligrosa normativa legal del Estado Español al respecto.

También unos cuestionarios [para diversos grupos de edad] para recoger informaciones, reflexiones, criterios de la ciudadanía al respecto y nuevas iniciativas de actuación que que aportasen aguas juveniles a estrategias de lucha que parecen dar síntomas de agotamiento o ante las que parecen haberse inmunizado los Poderes. Posteriormente las informaciones serían analizadas para generar nuevas propuestas de organización del pueblo, mecanismos sociales y culturales contra el militarismo.

Enlace directo al texto y los cuestionarios en la web de la Federación Comarcal del Vallès Oriental:

https://cgtcatalunya.cat/cgtvallesoriental/mandaremos-nuestros-hijos-a-la-guerra/

Dita 13 de diciembre del 2024 se envió una circular tanto a la Secretaría de Comunicación del Secretariado Permanente del Comité Confederal de Catalunya como a la Secretaría de Comunicación del Secretariado Permanente del Comité Confederal de la CGT solicitando que se compartiera la solicitud de colaboración con todos los sindicatos de la CGT así como que realizasen la máxima difusión pública desde los órganos confederales. Por ello el trabajo se realizó en castellano y no en catalán. No obtuvimos respuesta ni realizaron aquello que se les había solicitado.

La difusión pidiendo colaboración la hemos tenido que realizar por nuestros propios medios, mucho más limitados. En consecuencia el alcance del estudio y las conclusiones son sensiblemente más modestos.

Por otro lado agradecemos enormemente a las personas que han dedicado su tiempo y esfuerzo en unas reflexiones que no siempre eran, ni son, fáciles.

 

ANÁLISIS:

C- PERSONAS [MENORES] FUERA DE LA EDAD DE “RESERVA” MILITAR: [Menores de 18 vjeç]

Ningún adulto ha considerado oportuno hacer llegar a sus descendientes el correspondiente cuestionario. Algunos docentes plantearon la posibilidad de hacerlo llegar al alumnado, pero el ambiente social e institucional lo “desaconsejó” para evitar conflictos en el seno de la comunidad educativa.

A- PERSONAS EN “EDAD MILITAR”.

[En el Estado español la edad de «reserva» militar para todos los sexos está entre los 18 dhe 45 vjeç]

No se han recibido respuestas significativamente diferentes por la variable de sexo.

Ante la pregunta sobre si las guerras pueden ser una buena oportunidad personal para hacerse rico o rica fabricando armas y vendiéndolas al extranjero, creando un gran negocio de exportación a los Estados en guerra, un negocio de “reconstrucción de las zonas devastadas, o un negocio bancario para realizar préstamos necesarios para la reconstrucción”, la respuesta generalizada es una crítica moral muy dura a la competencia feroz al enriquecimiento por parte de las grandes corporaciones capitalistas a costa incluso de crear del sufrimiento y muerte de personas.

Un 60% de las personas manifestaron desconocer la legalidad española en relación a las levas militares y sus implicaciones.

En relación al grado de afectación que sentimos ante la existencia de “guerras lejanas”, recogemos algunos de los testimonios más representativos [sic]:

"Yo soy parte de la clase trabajadora, y la clase trabajadora es algo que existe en todo el mundo. Cualquier ataque a la clase trabajadora, en cualquier parte del mundo, es un ataque a mí. Prandaj, considero que me afecta a todos los niveles (materialmente, emocionalmente, éticamente, etj). Considero que como clase trabajadora estamos en poder de terminar con todas las guerras, dado que como somos las que trabajamos, tenemos poder sobre la producción de armamento y sobre la producción cultural que justifica el belicismo.

Me afecta emocionalmente, pero no sé cómo puedo actuar a nivel personal para evitarlas, más allá de manifestarme en contra.

Podemos actuar formando parte de plataformas y colectivos antimilitaristas y por la paz. Participando de las movilizaciones que se convocan (que aunque pasan desapercibidas, son muchas). Fomentando la cultura de paz en nuestro entorno cercano.

Directamente porqué quieras o no el que un país esté en guerra sea lejano o no, hoy en dia las mercancias para abastecernos llegan de todas partes del mundo y es ahi donde suben los precios de algunos alimentos, los jóvenes tenemos el riesgo de que nos reclamen para la guerra

Todo lo anterior, anímicamente, me da miedo por las posibles guerras que se puedan dar lugar cerca o en nuestro país. Podemos prevenirlas haciendo campañas de paz, concienciando a la población.

Porque, lo que no quieras para tí, no lo quieras para los demás.

Me produce mucha tristeza pensar que en los gobiernos no existe ética . La mayoría de gente no reflexionamos sobre el tema y pensamos que no podemos hacer nada.

Anímicamente. Deberíamos movilizar en las calles ya una oposición frontal a las guerras imperialistas. En mi día a día, sólo actúo planteando a mi entorno que nos pueden llevar al matadero, O, como mínimo imponernos aún más recortes para pagar este aumento en gasto que piden los EEUU.

Como dice el texto, educo a mis hijos, a mis alumnos, con el ejemplo, no callando en situaciones de la vida social, etj; me adhiero a campañas, difundo la idea de el pensamiento de paz, de no tolerar el sufrimiento, sobre todo del genocidio de Gaza. No creo que el miedo al posible (y real) llamamiento a empuñar armas sirva para crear movimiento social. Creo que los lemas que calen en el subconsciente pueden ser más incisivos a la larga como: “y si hubiera una guerra y nadie fuéramos a ella?” Oen la guerra sólo gana el que vende las armasOojo por ojo y todos acabaríamos ciegos”, “no hagas lo que no te gustaría que te hicieran a ti”, etc“.

Todas las personas manifiestan que como sociedad hemos “normalizado las “guerras lejanas” porque pensamos que no nos afectan, que hemos llegado en cierto modo a “deshumanizar” a las víctimas que aparecen en las noticias, hemos interiorizado un cierto racismo implícito hacia “el otro”. También que después de las largas jornadas de trabajo, mayoritariamente las personas buscan el ocio para alienarse y evitan plantearse pensamientos negativos o que puedan generar frustración, como las injusticias. O bien simplemente porque su prioridad es llegar a “final de mes”.

Todas las respuestas coinciden en que los grupos sociales más favorecidos por las guerras son los Ricos y los más perjudicados, los pobres.

Ante la hipotética posibilidad que el Estado Español realizase levas militares para conflictos “lejanos”:

A la pregunta sobre cómo se sentirían al conocer ser reclutadxs en una leva militar las respuestas son sangrantes, también por ser reiteradas: «Impotente, aterrada, rabia, no puedo ni imaginarlo, traicionado por el Estado».

Manifiestan de manera mayoritaria que la afectación a sus vidas de una convocatoria a levas sería una verdadera tragedia tanto para sus vidas personales como familiares, que quedarían «destrozadas por completo».

Ante dicha situación un grueso importante de las respuestas optan por la huida del Estado, otras manifiestan indefensión por abrumación. Otras oposición, no aceptación, objeción de conciencia (sin definir cómo). Una minoría concreta movilizaciones en las calles y boicot laboral a la producción militar.

Absolutamente todas las respuestas coinciden que la generalización de estados de opinión y actuaciones sociales pacifistas y antimilitaristas en todas las tierras del planeta puede ser un importante factor de prevención de las guerras, inhibiendo a los poderosos de los Estados de participar en ellas en contra del criterio firmemente consolidado entre la ciudadanía. Se adjuntan literalmente algunas de las respuestas mayoritarias más significativas [sic].

"Sí que puede ser un factor importante. Los políticos son populistas, y actúan en función de aquello que creen que les va a dar más votos y les va a permitir mantenerse en el poder durante más tiempo. Por lo tanto no van a participar en guerras si creen que les puede perjudicar. Pero considero que una herramienta aún más útil para prevenir las guerras es boicotear la producción de armamento desde los puestos de trabajo. La herramienta más importante para prevenir guerras es directamente parar la producción de armamento.

"Por un lado, favorecería a la disminución del número de personas dispuestas a alistarse voluntariamente en el ejército. Por otro, la decisión de participar en guerras tendría consecuencias más negativas para los partidos políticos en los resultados electorales, por lo que tal vez serían más reticentes a tomar la decisión de participar en ellas.

Porque un movimiento por gran parte de gente ejerce presión, y con eso es con lo que se obtienen resultados.

Porque ayuda a crear un ambiente no-bélico, de comprensión, generando empatía por otros países, respetando los recursos del planeta y ahorrando desgracias generalizadas que no llevan a ninguna parte.

Para dar más visibilidad sobre el tema a mucha gente que lo tiene apartado o no está concienciada.

Hace falta elevar el grado de conciencia de a qué intereses sirven las guerras imperialistas. Diferente sería que te hagan la guerra y defender tu país, como en la 2a república.

SÍ porque a lo largo de la historia, cuanto más generalizado un sistema de pensamiento menos primario, más culto y educado, con más conocimientos, menos reactivo y más reflexivo, menos guerras o con menos implicación humana va habiendo (imagen general). Hubiera respondido también que no, porque en los últimos veinte años se está generalizando (globalizando) la cultura de la incultura: es más popular el pensamiento simplista, incluso en las capas sociales medias y altas que el poliédrico, ya que supone un camino seguro y fácil, acallando conflictos morales, de actuación en consecuencia. Antiguamente la sociedad se aferraba a la fe, actualmente a la comodidad (o el autoconvencimiento)”.

Como propuestas propuestas concretas (en la línea de las más repetidas) para impulsar el sentir común de socialización antimilitarista y pacifista se han destacado las siguientes: [sic]

"Lo más importante es difundir la conciencia de clase y la conciencia internacionalista. Destruir el mito de la competencia y construir la idea del apoyo mutuo. Y hablar activamente de antimilitarismo, de formas de actuar en contra de las guerras, etj, para que estas ideas penetren en el imaginario colectivo y se generalice el sentir antimilitarista, tal y cómo ocurrió durante la guerra de Vietnam.

Un vínculo importante es relacionar pacifismo y antimilitarismo con el ecologismo y el ecofascismo. Principalmente para la juventud es un tema interesante.

Alertando a la gente con carteles, noticias, mensajes por redes sociales para que entiendan y se enteren de lo que podría pasar.

Introduciendo el tema de la paz ya sea en escuelas y/o organismos públicos, no dando la espalda a las víctimas oprimidas que resultan de una guerra. También, hablando con nuestros hijos una vez tengan edad para comprender y hacerles ver que las guerras no llevan a ninguna parte, y que tenemos que mostrar nuestro rechazo en modo de demostraciones, SOLIDARET URGJENT ME PUNËTORËT E PANRICO, escritos con las entidades de nuestro entorno (ayuntamientos, escuelas, etj) para parar la barbarie sin silenciarla o normalizarla, que es lo que está ocurriendo en los últimos tiempos.

Educación para crear una base y trabajar los valores (escuelas, institutos, universidades). Manifestaciones que tengan repercusión en la prensa. Importancia de las redes sociales para llegar a más gente y crear una conciencia colectiva.

Con movilizaciones. En las escuelas, sobre todo, dando a conocer el motivo de fondo de las guerras, que no se reflexiona acerca de ello ni en la ESO…

Haciendo ver como es de fácil y barato vivir y dejar vivir (en los términos actuales de pensamiento). Si hay que odiar, que sea a las cosas, no a las personas. Repitiendo lemas, generando contenidos digitales audiovisuales sencillos y actuales en pro de vivir en paz. Dando la solución a los conflictos: el consenso, o al menos, el acuerdo. Parece una estupidez, pero creo, viendo el nivel de la sociedad, que sería así. Una moda, quizás, pero algo quedaría. Me encantaría decir que educando en el pensamiento crítico, emancipado y libertario, basado en la ciencia y la ecología, prodigando cultura y arte, amor en sentido amplio…. pero para empezar, veo más plausible darlo mascado”.

Ninguna persona de las que han participado en el estudio iría voluntariamente a matar a personas trabajadoras a las cuales no conoce y no tiene personalmente nada en su contra.

Los argumentos aportados son que todas las personas trabajadoras son nuestras hermanas, sean de dónde sean. No tiene ningún sentido ni nos beneficia como clase social. No es ético y es inhumano. Tienen derecho a la vida. La incapacidad de matar a alguien.

Una minoría manifiesta una oposición brutal a las guerras imperialistas, justificando guerras sociales o de defensa contra autoritarismos o fascismo [analogía con la II República española].

Todas las personas afirman en caso de una supuesta Obligación Legal no irían a matar a personas trabajadoras a las cuales no conocen y no tienen personalmente nada en su contra. Argumentan que las leyes no están por encima de la ética ni de los valores. No es lícito obligar a matar. No pocas respuestas asumirían penas de cárcel en coherencia con su conciencia.

Ninguna de las respuestas permitiría que sus hijos fueran a una guerra. Algunas muestras:

"De la misma manera que yo no lo haría, tampoco dejaría que cualquier otra persona se fuera a matar personas trabajadoras inocentes (…) estaría poniendo en riesgo la vida de un ser querido (…) Porqué no enviaría a mis hijos como carnada de la clase alta y gente poderosa”.

Las respuestas más significativas a la pregunta ¿Cómo actuarías al respecto? (de las anteriores situaciones planteadas) kam qenë: [sic]

"Haría objeción de conciencia, me movilizaría en las calles en contra de la guerra, y organizaría una red de apoyo mutuo para las personas represaliadas por hacer objeción de conciencia.

Huiría o ayudaría a huir (en caso de seres queridos). Porque no estoy dispuesta a matar o a poner mi vida en peligro para que otros saquen beneficio económico o político.

Oponiéndome a ejercer los servicios requeridos, ya que estoy en mi total derecho de no querer matar a gente inocente la cual es totalmente igual que yo.

Escondiéndome, si fuera posible, si no entienden un no rotundo.

Posicionándome en contra de matar gente, porque es un asesinato.

No iría

Migraría, como fuese. Porque no sobreviviría, emocionalmente y mentalmente seguro que no, y orgánicamente con una probabilidad altísima. En una situación tan límite, actúa la supervivencia, el instinto, no los principios o las creencias”.

A la pregunta: ¿Qué razones piensas tú que pueden justificar ir a matar [y a morir, Sigurisht] personas trabajadoras a las que no conoces y no tienes personalmente nada en su contra, en nombre de “Nuestro Estado, La Patria, el Honor, Nuestros Poderosos”? La respuesta ha sido unísona: Ninguna razón.

La valoración del sistema Constitucional y legal español en relación a la restricción de los Derechos y Libertades Fundamentales en situaciones de estados de Alarma, Excepción, Sitio (Guerra) e imposición de la Jurisdicción Militar entre las personas participantes es muy negativa por injusto, poco ético, no respetar el derecho a la objeción de conciencia de la ciudadanía, autoritario, nada democrático; [sic] "Ninguna ley o constitución me puede obligar a ir a matar a personas trabajadoras inocentes”.

Otras aportaciones destacadas: [sic]

"Cuando piensas que como sociedad erradicaremos las guerras? Hay un sistema sanitario que erradica enfermedades, porque no, un sistema que erradique guerras?

No olvidar que esta exigencia de aumento del gasto militar y escalada de la normalización bélica a nivel mediático se debe a que son exigencias de EEUU, y nosotros como país vasallo (lo mismo la UE en su conjunto) se nos exige cumplir. Son las relaciones del imperio. No se puede borrar este hecho, ya que si no, no entenderemos nada. Esta agresividad la recibimos dado que EEUU está gestionando su decadencia, y dado el nivel en el que está, ya no puede hacerlo de otra manera sino de forma agresiva. Hay varios autores que lo explican”.

B- PERSONAS [ADULTAS] FUERA DE LA EDAD DE “RESERVA” MILITAR: [Mayores de 45 vjeç].

No se han recibido respuestas significativamente diferentes por la variable de sexo.

Ante la pregunta sobre si las guerras pueden ser una buena oportunidad personal para hacerse rico o rica fabricando armas y vendiéndolas al extranjero, creando un gran negocio de exportación a los Estados en guerra, un negocio de “reconstrucción de las zonas devastadas, o un negocio bancario para realizar préstamos necesarios para la reconstrucción, la respuesta rotunda es NO.

Éticamente es considerado abominable. Solamente sufren las clases trabajadoras. Se recoge una dura crítica a las grandes empresas multinacionales que ven en ellas verdaderas oportunidades se seguir explotando a precio de saldo recursos de tierras ajenas, reducir stocks de armamento y “oportunidades de reconstrucción” de lo destruido.

Aproximadamente la mitad de las personas manifestaban desconocer la legalidad española en relación a las levas militares y sus implicaciones.

En relación al grado de afectación que sentimos ante la existencia de “guerras lejanas”, recogemos algunos de los testimonios aportados más reiterados [sic]:

«Moralmente mucho ya que no son nada lejanas y se están impulsando con mis impuestos y anímicamente también porque tengo 3 hijos y a mis padres mayores y no me gustaría que vivieran esta situación más de cerca, no lo merecen.

Me afecta éticamente, pero como los medios de información dejan de hablar rápidamente, parece como si ya no existieran.

Sí me afecta anímicamente y moralmente y mi actuación es pobre (alguna manifestación) ojalá sirviera para algo pero me temo que no está en nuestras manos el poder de detener una guerra.

Anímicamente me destrozan porqueme acercoa esasguerras lejanas”, trato de estar pendiente, busco información para ver si ya se acaban, y con ello el sufrimiento de los pueblos, las tengo muy presentes. Moralmente me destruyen porque no soy capaz de entender que clase de gen le lleva a un ser humano destrozar el cuerpo y la vida de otro al que ni tan siquiera conoce porque un tercero se lo manda. “Ese terceroque provoca la guerra basándose siempre en mentiras, bien seapor la paz”, “por el progreso de un pueblo”, “por la democracia”, por tantas y tantas mentiras que no nos permite la verdad de la guerra: el gran negocio de las armas, apoderarse de recursos, hasta la bolsa, esa gran desconocida de las clases populares, se beneficia¿Cómo actúo? Con la palabra. Trato de transmitir, a quién me quiera oír (que no suele ocurrir), el engaño, la mentira que esconde la guerra. ¿Qué puedo o podemos hacer? Y aquí es donde me agarro a la utopíaEn mi día a día, trato de no colaborar, en la medida que puedo y que conozco, con aquellos entes que promueven la guerra, bien sean marcas comerciales, bancos, medios de comunicaciónSigamos con la Utopía: allá en el S. XVII un escritor escribíala calamidad de los tiempos en que los locos guían a los ciegos”, o algo así. Si esos ciegos, que son los que disparan las armas, abriesen los ojos y conocieran la verdad de las guerras, quizás ni tan siquiera las cogerían. A no ser que al abrir los ojos se conviertan en tontos útilesAhí ya no sé.

Me produce indignación, pena, cierto malestar pero aceptando con elargumentode que en toda la historia conocida de la humanidad han existido las guerras. Individualmente creo puedo aportar mi actitud y disposición para hablar, exponer ideas en conversaciones de personas cercanas. Participar en manifestaciones.

Ética o moralmente.

Me afecta anímicamente y moralmente por las muertes de personas trabajadoras inocentes que no han decidido esa situación. Actúo acudiendo a manifestaciones en contra de las guerras.

Me afecta en todos los sentidos, domethënë, anímicamente, moralmente, éticamente, económicamente, etj. de hecho cada sábado de la semana nos desplazamos para dar apoyo en las manifestaciones convocadas en contra de las guerras y el genocidio que sufre el pueblo palestino a manos de Israel.

Amb indignació. Malauradament no actuo.

Muy poco, anímicamente; en nuestro tiempo los discursos morales son inocuos.

Esencialmente la existencia de injusticias y atrocidades, las viva directamente o no, coarta mi (nuestro) derecho a alcanzar la plena felicidad real (sin autoengaños).

Me afecta ver cómo Israel machaca sistemáticamente por ejemplo a palestina, puedes ayudar en manifestaciones, enviando ayuda humanitaria que no llegará o llegará lo que ellos quieran. Intentar presionar a los estados que no sigan en esa línea genocida».

Todas las personas manifiestan que como sociedad hemos “normalizado las guerras lejanas” porque nos consideramos sin poder para evitarlas y delegamos en los políticos. Miramos las noticias mientras cenamos o comemos y luego seguimos igual con nuestra vida. Pensamos que no nos afecta directamente «es cosa de otros», algo ajeno del «Tercer Mundo».

De manera recurrente aparece la autocrítica de que solamente se moviliza una minoría de la población contra las guerras y ello hace que no sea un contrapeso real contra las corporaciones y estados de las impulsan. También a los valores narcisistas, hedonistas y adanistas que permean las sociedades globales capitalistas.

Todas las respuestas coinciden en que los grupos sociales más favorecidos por las guerras son los Ricos y los más perjudicados, los pobres.

Ante la hipotética posibilidad que el Estado Español realizase levas militares para conflictos “lejanos”:

A la pregunta sobre cómo se sentirían si reclutaran a un ser muy querido en una leva militar las respuestas más repetidas son duras: «Impotente, Impotente, impotente… aterrada, moriría en vida, ira, temor, frustración ante la falta de capacidad del pueblo para organizarse y oponerse».

Manifiestan de manera mayoritaria que el reclutamiento a levas de un ser querido destrozaría sus vidas “como un cuchillo que te quiere partir en dos” [sic].

Ante dicha situación la gran mayoría de las respuestas optan por ayudar a sus seres queridos a exiliarse. Una minoría concreta activar la oposición y el enfrentamiento directo contra los Poderes. Aparece, en no pocas aportaciones, valorar previamente la opinión de la persona afectada.

Tres cuartas partes de las respuestas coinciden que la generalización de estados de opinión y actuaciones sociales pacifistas y antimilitaristas en todas las tierras del planeta puede ser un importante factor de prevención de las guerras, inhibiendo a los poderosos de los Estados de participar en ellas en contra del criterio firmemente consolidado entre la ciudadanía. La cuarta parte restante manifiesta que no. Se adjuntan literalmente algunas de las respuestas mayoritarias más significativas [sic].

«Para que el gobierno tenga claro que los ciudadanos no están de acuerdo en participar en la guerra.

Es una forma de concienciación.

No tenemos ese poder, por muchas protestas que se hagan mandan los poderosos.

Es importante el discurso pacifista razonado, no belicista, que incite a la gente a crear su propio criterio, a pensar, a desenmascarar la mentira de la guerra.

Es básico ocupar ese espacio a favor de esas opiniones para contrarrestar precisamente a tantos beligerantes.

Porque necesitamos de un colectivo organizado y con estructura para poder sumar nuestras fuerzas e ir en contra de la guerra, concienciando a aquellos que toman dichas decisiones que la guerra solo potencia más odios, más ira, desesperación y que no soluciona absolutamente nada. Solo se pierden miles de vidas humanas.

M’agrada pensar-ho.

Porque la sociedad es cada día más individualista y está intoxicada en un grado irreparable

Las clases políticas y económicas (unas por dependencia de continuar en el poder, las otras por sensibilidad a sus beneficios económicos) no mueven puntada sin hilar. Una gran oposición a ciertas medidas (huelgas generales, ocupación de empresas) inhibiría ciertas decisiones que actualmente toman con impunidad (por la inexistencia de una conciencia y actuación colectiva, precisamente).

No nunca han tenido en cuenta al pueblo. O se derrota al capitalismo de alguna manera o no hay nada que hacer.

Es la manera de que las guerras no existan»

Se han destacado las siguientes propuestas propuestas concretas (en la línea de las más repetidas) para impulsar el sentir común de socialización antimilitarista y pacifista: [sic]

"Difundiendo la información de vuestro artículo, para que veamos cómo sería de fácil para el gobierno cambiar las leyes de manera que se fomente la participación en la guerra. Mostrando los efectos de una guerra. Informando en escuelas y ayuntamientos. Con concentraciones y manifestaciones y asociaciones. No lo sé (…) Ni idea.

Difundir el discurso. A nivel individual en el día a día, siendo coherente con tus palabras y tus hechos. A nivel colectivo, siendo coherente también y difundiendo a través de redes, carteles, etj.

Se deberían potenciar referentes válidos (hombres, mujeres admirados/as, con peso cultural, artístico, deportivo…) para diferentes generaciones y cultura.

Concienciar, difundir, convencer, luchar contra los gobiernos y los medios de comunicación.

Manifestándonos y haciendo asambleas para debatir que las guerras destruyen la vida de las personas de clase trabajador.

Evidenciar al carrer els horrors i destrosses de la guerra. Crec que només les accions que fan posar a les persones a la pell del que pateixen solen ser efectives.

De ninguna, en caso de problemas primará el sentir individual.

arsim (en el sentido de bagaje cultural) en el día a día, sensibilizando, despreciando explícitamente abusos en las relaciones entre personas. “Imponiendola conciencia REAL (no autoayudista) de la empatía y reciprocidad colectiva. RESPONSABILIDAD SOCIAL. Y por qué no, señalando públicamente dónde viven empresarios, politikanët, policíasasí como sus familias. Propaganda por el hecho y acción directa (que no tienen por qué implicar violencia). Destruir un germen antes de que se reproduzca es un acto de justicia (y quizás de maldad egoísta mirar hacia otro lado por comodidad egoísta).

Que la clase trabajadora no participase en la elaboración de armamento (sin nosotros ni son nada)».

Ninguna persona de las que han participado en el estudio iría voluntariamente a matar a personas trabajadoras a las cuales no conocen y no tienen personalmente nada en su contra.

Los argumentos abrumadoramente aportados son "la obviedad” (ética) de la incapacidad moral de matar absolutamente nadie.

Ninguna de las respuestas permitiría que sus hijos fueran a una guerra. Algunas muestras y matices:

"No quiero que mis hijos sean monstruos traumatizados por una guerra, si puedo evitarlo (…) Es inmoral (…) No, eso no quiere decir que lo pudiera hacer, no tendría forma de impedirlo. (…) No haría falta impedírselo. (…) No lo haría porque lo ha mamado en su educación y formación. (…) Intentaría convencerle, pero al final sería una decisión suya (…) Les diría que esas personas no han elegido morir por otras personas”.

Las respuestas más significativas a la pregunta ¿Cómo actuarías al respecto? (de las anteriores situaciones planteadas) kam qenë: [sic]

"Me [nos ]marcharía [-mos] lo más lejos posible del conflicto y sus participantes.

Intentaría poner toda la resistencia posible.

Intentaría esconderlo de alguna forma [a mi ser querido].

En el supuesto de que me viese obligada a impedírselo, creo que lo encerraría bajo llave, y yo con él porque me sentiría culpable de no haber sido capaz de educarlo en los valores de la vida propia y ajena.

Escucharía sus argumentos para intentar comprender su opinión y poder rebatir y ofrecer otros argumentos

insumisión y enfrentamiento armado si es necesario.

El diálogo y la comunicación entre nosotros es la única vía posible para encontrar una solución que complazca a las personas que están en una situación de conflicto.

Si creus en la vida, no mates ni vols que matin per tu.

Yo no participaría y respetaría la decisión final de los demás.

Ya procuro actuar mediante el ejemplo en el día a día. Actuaría talmente como una madre cuando ve amenazadas a sus crías en el mundo animal.

Iría a asambleas y movilizaciones para crear algo en común».

A la pregunta: ¿Qué razones piensas tú que pueden justificar ir a matar [y a morir, Sigurisht] personas trabajadoras a las que no conoces y no tienes personalmente nada en su contra, en nombre de “Nuestro Estado, La Patria, "el Honor de”, Nuestros Poderosos? La respuestas han sido mayoritariamente: "Ninguna razón lo puede justificar”. Algunas aportaciones minoritarias: "De nuestros poderosos nada, ninguna” o “Ninguna solo la autodefensa”.

La valoración del sistema Constitucional y legal español en relación a la restricción de los Derechos y Libertades Fundamentales en situaciones de estados de Alarma, Excepción, Sitio (Guerra) e imposición de la Jurisdicción Militar entre las personas participantes es muy negativa nga militarista, cínico “en nombre de supuestas libertades”, injusto, tiene un redactado preparado para que pueda ser utilizado a conveniencia de otros poderes y presiones, es la confirmación del triunfo del Estado sobre el pueblo, militarista y “dictatorial” por autoritario. Una trampa antidemocráticnjë.

Otras aportaciones destacadas: [sic]

«La verdad que es una situación en la que no sabría muy bien qué hacer.

La pena es que las grandes y algunas pequeñas potencias están gobernadas por gente mala que tiene al pueblo bajo la ley del miedo.

Las victimas silenciadas de las guerras: las mujeres y niñas violadas por losejércitos de paz”.

Si estamos de acuerdo en que los estados cada vez inviertan más en asuntos militares, subiendo el porcentaje cada año para justificar sus posibles guerras.

Todos merecemos ser respetados por igual y no discriminar a las personas por sus diferencias, culturales, de raza, de sexo, etj.

La verdadera libertad individual como seres pasa indefectiblemente por la responsabilidad social. Por tanto, la libertad social.

Que la clase trabajadora no está preparada para afrontar ningun combate. Que la socialdemocracia ha hecho mucho daño y que el capitalismo es el ganador (y sus clases burguesas). Que ojalá algún día podamos, más pronto que tarde, decir que esto ha cambiado.

Ya me gustaría que mi país declarara la paz a todos los países».

 

CONCLUSIONES:

Las aportaciones recibidas tienen un importante sesgo de sensibilidad social ante las injusticias mundiales, más allá de las locales. También una gran empatía de clase con la alteridad.

Es significativo que nadie se haya atrevido o haya valorado dar la palabra a las personas menores de edad, en breve ciudadanos en plenitud. ¿Por protección ante la crueldad? ¿Por autocensura?

Las personas fuera de la edad militar, con mayor trayectoria vital, manifiestan un mayor pesimismo ante la factibilidad de revertir el drama de las guerras planetarias por parte de las clases populares. También una mayor oposición visceral y activa a los abusos desde los poderes que aquellas con edades entre los 18 dhe 45 vjeç, las directamente afectadas ante potenciales levas militares.

Sorprende muy positivamente el grado superlativo de conciencia contra cualquier conflicto que cause muertes, allá donde fuere del planeta. También la detección de los principales culpables y beneficiarios de los mismos: los Grandes empresarios y la clase política en tándem.

Siendo la muestra de un sesgo de sensibilidad social tan acentuado, sorprende que aproximadamente la mitad de las personas participantes desconociese la legislación española relativa al Estado militar.

Se recoge también una autocrítica a la atonía de mayoría de la población de las sociedades occidentales, sea por haberse “inmunizado” de la guerras “lejanas” o por la indiferencia generalizada de la población¿Las prioridades del día a día? ¿Individualismo, Narcisismo, Hedonismo, Adanismo?

La oposición pasiva en forma de exilio es la opción más seguida tanto por los y las potencialmente afectadas por levas como por sus potenciales familiares cercanos. En menor medida aparecen la objeción de conciencia o la negativa directa.

Todas las respuestas aportadas son muy duras ante la legislación española en relación a la severa restricción de los derechos de libertades fundamentales de la ciudadanía en supuestos estados de alarma, excepción o sitio. Los argumentos ya aparecen en el apartado de análisis. La cuestión continúa siendo ¿Cómo revertirlo? ¿Desde canales electoralistas clásicos? ¿Desde alternativas tangenciales con valores emancipadoras, de masas? ¿Desde la suma de alternativas emancipadoras autónomas más o menos confederadas? La pregunta del millón.

Las propuestas de actuación colectiva más recurrentes para presionar y disuadir a los respectivos Gobiernos estatales de colaborar militarmente en cualquier guerra allende sea son las clásicas practicadas actualmente: Organización, difusión en el día a día de las ideas antimilitaristas para concienciar a la mayoría de la población, SOLIDARET URGJENT ME PUNËTORËT E PANRICO, huelgas y el importante papel de la escuela como agente sensibilizador de las conciencias de los y las jóvenes.

En muy menor proporción aparecen el boicot en las empresas (y a las empresas), o el escrache a empresarios, politikanët, cuerpos represivos y a sus familias. Propuestas que tampoco son nuevas.

Nuevos tiempos (por la efectividad mortífera de las armas). Mismas alternativas de resistencia.

Uno de los principales objetivos de este estudio era hacer acopio de nuevas propuestas de actuación para difundirlas y desarrollarlas. La respuesta a la pregunta del millón continuará pendiente.

PERO, COMO SEA, SEGUIREMOS RESISTIENDO.

Y el alegato final a la esperanza, de una participante anónima en el trabajo:

"Ya me gustaría que mi país declararnjë la paz a todos los países”.

 

                     El Grupo de Trabajo Mollet del Vallès. 11 Korrik 2025

Mund 072025
 

L’avaluació de riscos laborals i psicosocials de tots els llocs (tipologies) de treball existents a cada centre de treball és un document que ja hauria d’existir legalment. També hauria de ser actualitzat.

La realitat és que a la immensa majoria de mestres i professors no se’ns ha proporcionat mai, ni facilitat l’accés com a treballadors i treballadores. Fins i tot en desconeixem l’existència.

Per altra banda cada vegada és més palesa la crua realitat de vulnerabilitat i desgast psicològic que comporta la feina docent, que hom plany en el dia a dia a viva veu, però la Generalitat i l’Estat en fan oïdes sordes i ens tenen abandonades. Un recull, a tall de mostra de la realitat: «Disrupció i manca de valors ètics a les aules (conseqüent de la manca de recursos per afrontar la realitat) que afecten tant a la salut mental del professorat [tanmateix també a la de la majoria de l’alumnat] com, en no poder avançar en els coneixements amb unes mínimes garanties, al dret de molts joves a una educació de qualitat per preparar-los pel propi futur personal. Les «aclamades» Normatives d’Organització i de Funcionament dels Centres (NOFC) són totalment apomades i incompetents per atendre aquesta situació de vulnerabilitat psicosocial del professorat, que va en augment. Fiscalització intrusiva de l’activitat dels i les docents com a caps de turc per part de progenitors que han negligit de les seves responsabilitats amb els seus fills. Desmesurada càrrega burocràtica afegida a la tasca docent de cada treballador i treballadora, els darrers anys».

ES TRACTA DE POSAR-HO BEN FORT SOBRE LA TAULA AMB L’OBJECTIU QUE ES REALITZIN AVALUACIONS DE RISCOS PSICOSOCIALS REALS DE LES NOSTRES FEINES, I EN CONSEQÜÈNCIA ELS I LES MESTRES I PROFESSORES PUGUEM DESENVOLUPAR EL TREBALL QUE TANT ENS ESTIMEM, GAUDINT-LO, SENSE HAVER DE SUCUMBIR EN L’INTENT.

Indirectament la iniciativa hauria de cloure en: baixada de ràtios, fiscalització de les famílies de nanos disruptius per negligència en les seves responsabilitats com a progenitors, augment de recursos per acompanyar i atendre aquests nanos, protecció de la figura del mestre i professor com aautoritat públicaa respectar, millor convivència a les aules i, kështu që, poder fer allò que en el nostre imaginari considerem «classes» en benefici del coneixement dels nanos i la nostra salut i dignitat laboral….

EN LES CONDICIONS LABORALS ACTUALS EL NOSTRE SECTOR LABORAL PATEIX UN GRAN I EXCESSIU VOLUM DE BAIXES LABORALS PER ANSIETAT I DEPRESSIÓ. AQUESTES SÓN CONSIDERADES COM A MALALTIES COMUNES I NO PAS COM A MALALTIES PROFESSIONALS CONSEQÜENTS DELS RISCOS I DIFICULTATS DERIVATS DE LA FEINA. AIXÒ TÉ GREUS CONSEQÜÈNCIES EN CAS QUE TINGUEM LA DESGRÀCIA QUE TOT PLEGAT DERIVI EN INCAPACITATS LABORALS. PER ALTRA BANDA AQUESTA CONSIDERACIÓ FA QUE ELS FACTORS QUE GENEREN AQUESTES SITUACIONS NO SIGUIN PRESOS EN COMPTE SERIOSAMENT EN LES AVALUACIONS DE RISCOS LABORALS I PSICOSOCIALS DE LES TASQUES DOCENTS.

PER TANT HEM D’ACONSEGUIR ALHORA QUE LES MALALTIES PSICOLÒGIQUES DERIVADES DE LA NOSTRA FEINA SIGUIN CONSIDERADES COM A MALALTIES PROFESSIONALS. I QUE PER AQUEST MOTIU L’ADMINISTRACIÓ HA DE PRENDRE LES CORRESPONENTS MESURES PER PREVENIR ABSOLUTAMENT TOTS ELS RISCOS LABORALS I PSICOSOCIALS QUE AFECTEN A LA NOSTRA SALUT EN EL DESENVOLUPAMENT DE LA NOSTRA FEINA.

PROPOSTA DE PROCEDIMENT A SEGUIR:

Podem convocar una assemblea de treballadors i treballadores de centre de treball per explicar-ho, recollint signatures en un únic document i presentant-lo al Registre d’Entrada. Tanmateix és millor opció i més efectiva registrar una suma d’escrits individuals, encara que el contingut sigui el mateix (o semblant).

També ho podem fer individualment.

La realitat del Decret de Plantilles i Direccions és la por generalitzada a donar la cara per part de la majoria de docents, per tant també ho podria fer una o poques persones, i davant una possible negativa, emprar la resposta rebuda per denunciar a la Inspecció del Treball [aquesta sí, confidencial].

*Forma part de l’estratègia multiplicar aquestes sol·licituds el màxim possible, tant el número de persones per centre, com els centres, com l’extensió territorial dels mateixos. Hem de ser les formigues que hem de matar l’elefant, juntament amb la Inspecció del Treball, ja que a les Juntes de Personal i a la Mesa sectorial d’Educació la Generalitat actua com un Goliath dèspota.

një) Demanar per escrit al Director del centre de treball: [Poder consultar i una còpia de l’avaluació vigent de Riscos (laborals) i psicosocials de tots els llocs de feina del nostre centre de treball (o en el seu defecte del nostre lloc de treball). Ell ja es bellugarà a demanar-la al corresponent responsable de salut laboral dels SSTT. En cas que no existeixi o no sigui actualitzada, caldrà que es realitzi. [*Model adjunt 1]

Donar un termini explícit de marge de temps per rebre una resposta. Si passa aquest període de temps i no hi ha cap resposta, o no és afirmativa, realitzar una denúncia a Inspecció del treball.

b) En cas que en el període de temps establert no ens hagin lliurat la corresponent còpia vigent de l’Avaluació de Riscos Laborals i Psicosocials dels llocs de feina del nostre centre de treball, o que sigui obsoleta, realitzar la corresponent denúncia a la Inspecció del Treball (është konfidenciale). [*Model adjunt 2].

c) En cas que trobeu incompleta i insuficient la relació de riscos laborals i els protocols de prevenció podeu:

  • Fer una denúncia individual a Inspecció del Treball, amb determinació de les vulnerabilitats i propostes de prevenció dels riscos detectats.

  • Reunir-vos amb els companys i companyes implicats (sempre serà més enriquida la anàlisi i proposta de millora) i fer denúncia individual (cadascú de vosaltres) a Inspecció del Treball, amb determinació de les vulnerabilitats i propostes de prevenció dels riscos detectats.

  • Paral·lelament, si sou afiliades a sindicats (en cas que siguin assemblearis), participar en les seves assemblees per impulsar-ho. En cas contrari, contactar amb els «vostres delegats i delegades» perquè ho gestionin. Per aquest canal s’arribarà als comitès de Salut de la Junta de Personal dels SSTT i a la Mesa Sectorial de «Negociació».

 

*[Model adjunt 1] Model escrit genèric de sol·licitud al Director (cap de personal de la nostra escola) de la documentació de l’avaluació de riscos laborals i psicosocials de tots els llocs de treball (o en el seu defecte del nostre lloc de treball) al nostre centre de treball.

Në / Na ………………… , amb DNI ………….. i treballador/a del centre ………………………………

EXPOSA:

Vull consultar l’avaluació vigent de Riscos Laborals i Psicosocials dels llocs de feina del nostre centre de treball.

SOL·LICITA

Una còpia de l’avaluació vigent de Riscos Laborals i Psicosocials dels llocs de feina del nostre centre de treball, de tots els llocs de treball (o en el seu defecte del nostre lloc de treball).

Tenint en compte que l’esmentada documentació ja és realitzada i a disposició dels centres educatius, sol·licito una còpia de la mateixa en el termini de 15 dies.

INSTÀNCIA estratègia riscos psicosocials 1

 

* [Model adjunt 2] Model escrit genèric de denúncia a la Inspecció del Treball per [no lliurament, absència, INFORMACIÓ OBSOLETA… ] de la documentació de l’avaluació de riscos laborals i psicosocials de tots els llocs de treball (o en el seu defecte del nostre lloc de treball) al nostre centre de treball.

[Enllaç al formulari de la Inspecció del Treball]

https://web.gencat.cat/ca/tramits/tramits-temes/20558-Denuncia-per-irregularitats-laborals?category=&moda=1

Në / Na ………………… , amb DNI ………….. i treballador/a del centre ………………………………

EXPOSA:

Que el dia xxxxxxx vaig sol·licitar a la Direcció del meu centre de treball [………….] una còpia de l’avaluació vigent de Riscos Laborals i Psicosocials dels llocs de feina del centre de treball. unë [no m’ha estat lliurada / és obsoleta / és incompleta i amb greus deficiències en l’avaluació i la prevenció]. *ADJUNTEU CÒPIA DEL DOCUMENT PRESENTAT A LA DIRECCIÓ DE L’ESCOLA/INSTITUT.

SOL·LICITA:

Que la vostra institució sol·liciti la corresponent documentació al Departament d’Educació de la Generalitat de Catalunya, perquè em sigui facilitada una còpia.

Que la vostra institució sol·liciti la realització de la corresponent avaluació VIGENT de Riscos Laborals i Psicosocials dels llocs de feina del centre de treball al Departament d’Educació de la Generalitat de Catalunya, i em sigui facilitada una còpia.

Que la vostra institució sol·liciti la realització d’una nova avaluació de Riscos Laborals i Psicosocials dels llocs de feina del centre de treball a l’INSTITUT / SCHOOL (……..) depenent del Departament d’Educació de la Generalitat de Catalunya.

Que aquesta nova avaluació de Riscos Laborals unë Psicosocials dels llocs de feina del centre de treball a l’INSTITUT / SCHOOL (……..) incorpori la anàlisi, avaluació i mesures de prevenció els següents riscos laborals a tenir presents:

  • (…)

  • (…)

Janar 112025
 

“Ubuntu” és una paraula dels pobles Bantús de l’Àfrica que ve a significar “Jo sóc perquè tots i totes som” o bé “jo guanyo perquè tots i totes guanyem”.

Un concepte tan simple, harmònic i meravellósperò ben insòlit de trobar en la pràctica de les actuacions reals de les persones que habitem el món occidental.

[po. De bla, bla, blaés omnipresent, clar].

De ben segur el filòsof Albert Camus deuria pensar (amb enveja ben sana) en els Bantús en deixar anar aquesta màxima: «No caminis davant meu, potser que no et segueixi. No caminis darrere meu, potser no et guiï. Camina al meu costat i sigues el meu amic».

NOSALTRES en l’intent reeixit per superar i abolir els totpoderosos determinismes dels patrons de socialització cultural imposats per les classes empresarials practiquem:
«No pretenguis caminar davant nostre, perquè no et seguirem. No caminis darrere nostre, doncs no et volem guiar. Camina al nostre costat i siguem mútuament amics».
 

SALUT I UBUNTU !!

Cueva de las manos (Patagonia)

 

 

 

qershor 042024
 
El proper divendres dia 14 de juny a les 17 hores realitzarem al local de la Ronda d’Orient, 6 Mollet del Vallès, una XerradaRoda de Premsa amb els següents continguts:
  • LA NOVA FORMACIÓ PROFESSIONAL: PRIVATIZIMI, CORRUPCIÓ I EXPLOTACIÓ DELS ALUMNES.
  • EL CAS DE LA TRAMA DE CORRUPCIÓ I EXPLOTACIÓ LABORAL DELS ALUMNES ON SÓN IMPLICADES LA DIRECCIÓ DE L’INSTITUT DE L’EBRE (TORTOSA) I UNA EMPRESA PRIVADA.
  • AMB EN SERGI TUR, PROFESSOR DE L’INSTITUT DE L’EBRE, DE TORTOSA.

EN ACABAR HI HAURÀ TORN DE DEBAT.

 
dhjetor 072023
 

Ens congratula comunica-vos que des de l’acció conjunta els nuclis d’ensenyament del Maresme i el Vallès Oriental hem forçat a la Generalitat a realitzar-nos la preceptiva revisió mèdica anual a totes les escoles i instituts catalans, en compliment de l’Estatut dels Treballadors i de la Llei de Prevenció de Riscos laborals (que fins ara es passaven pel «folre» amb tota la impunitat).

Com a estratègia hem emprat la suma de moltes denúncies individuals dels i les treballadores a Inspecció del Treball, saltant-nos les meses corporatives ineficients, que no feien més que tirar pilotes fora al respecte. Acció Col·lectiva unë Directa en diem.

Arrel de les nostres denúncies la Inspecció del Treball requereix al Departament d’Educació de la Generalitat la seva realització a tots els centres escolars de la xarxa pública no universitària i li dona de termini fins el dia 9 de juliol del 2024 per fer-les efectives.

Siguem a l’aguait des de tots els centres de treball perquè es compleixi i es mantingui la regularitat anual.

Us encoratgem a seguir denunciant a Inspecció del Treball per augmentar encara més la pressió i la vergonya pública de la Generalitat. Triguen un anyet a respondre, però funciona.

Recordem que les denúncies a Inspecció del Treball són gratuïtes i garanteixen la confidencialitat de la persona denunciant.

ANIMEU-VOS A DENUNCIAR I EXIGIR LA REVISIÓ MÈDICA ANUAL A LA VOSTRA ESCOLA, INSTITUTI! [també a qualsevol centre de treball de qualsevol sector on no es compleixi]

Us adjuntem l’enllaç al model de denúncia i l’argumentari a exposar. Per qualsevol dubte contacteu amb nosaltres:
vallesoriental.cgt.ensenyament@gmail.com

cgtensenyamentmaresme@cgtcatalunya.cat

 

[El model de denúncia]

DEPARTAMENT DE TREBALL I EMPRESA (INSPECCIÓ DEL TREBALL)
https://web.gencat.cat/ca/tramits/tramits-temes/20558-Denuncia-per-irregularitats-laborals?categoria=&moda=1

EXPOSO:
Que en compliment de l’Article 4.2 de l’Estatut dels Treballadors i dels articles 14 jo 22 de la Llei 31/1995, të 8 Nëntori, de Prevención de Riesgos Laborales totes les empreses haurien de realitzar una revisió mèdica anual a tots i totes les treballadores dels seus centres.
Que el Departament d’Educació de la Generalitat de Catalunya porta anys, en alguns casos fins a una dècada, sense complir aquesta responsabilitat amb els treballadors i treballadores que en depenen, a totes les províncies de la Comunitat autònoma de Catalunya.

SOL·LICITO:
– Que la vostra institució sol·liciti la corresponent documentació al Departament d’Educació de la Generalitat de Catalunya.
– Que la vostra institució posi fi a aquesta negligent actuació que atempta contra el dret a la salut laboral dels i les treballadores.
– Que la vostra institució investigui les causes d’aquesta vulneració i n’estableixi les responsabilitats.
– Que a partir d’aquest mateix curs 202
3-2024 i en endavant el Departament d’Educació de la Generalitat de Catalunya compleixi amb la seva obligació de garantir la corresponent revisió mèdica anual a tots i totes les treballadores dels seus centres, o als seus centres i/o organismes que en depenguin, siguin contractats directament, o jo. Tanmateix que exerceixi la corresponent responsabilitat proactiva en els casos en què resultats entre els seus treballadors i treballadores ho requereixin.

tetor 312023
 

[PEDAGOGIA LABORAL: Conclusions de les Jornades de Reflexió Pedagògica del Grup Isarda]

Els i les mestres, professores i professors catalans fa dècades que desenvolupem la nostra activitat laboral amb professionalitat, comprenent i prenent els i les alumnes en el centre del procés d’aprenentatge.

En aquesta línia els acompanyem en el desenvolupament individualitzat de les seves competències respectant estrictament el corresponent ritme d’aprenentatge de cada infant i jove.

En les nostres Jornades de Reflexió pedagògica hem valorat que l’ingent esforç humà i humanista que fan els i les treballadores de l’escola catalana per adaptar el procés d’assoliment competencial dels nostres joves a les seves pròpies característiques, necessitats, emocions i ritmes d’aprenentatge no té cap mena de continuïtat digna en l’empresa catalana.

L’empresa selecciona i segrega el jovent treballador per graus d’assoliment competencial i d’experiència, llençant per l’aigüera tot el bagatge i esforç pedagògic inclusiu i comprensiu implementat pel professorat.

Arribats a aquest punt: o bé l’escola s’equivoca, i ja tenim els nostres benvolguts polítics fent mans i mànigues per renovar els currículums i adaptar-los a un model selectiu i segregador com exigeix l’empresa actual, o bé és l’empresa qui necessita urgentment una reconversió profunda per encaixar en les característiques de la societat catalana.

En una primera anàlisi hem confiat en la infal·libilitat, autonomia de criteri i independència respecte els lobbys fàctics, de la classe política catalana a l’hora de determinar els estudis i metodologies idonis en la formació dels i les catalanes del futur.

Essent així hem determinat que és l’empresariat català qui erra en l’enfocament, ja que centra la mirada en els reduccionismes del producte final i el benefici.

És ben clar que un model empresarial que centra tots els seus objectius en aquests preceptes mai podrà anar de la mà d’una escola competencial i comprensiva amb les necessitats de les persones. Aquest model patronal aniria de tronc amb una escola competitiva, selectiva, meritocràtica i segregadora, amb l’esforç individualista com a principal valor, que posés a cada alumne «al seu lloc», facilitant en gran mesura una «transició ordenada» de la institució escolar a la laboral. Una ordenació «classista», vaja.

Reprenent la premissa de la infal·libilitat dels currículums ordenats per la nostra classe política [en properes jornades d’anàlisi pedagògica és prevista la revisió de la seva idoneïtat: tant dels uns, com dels altres], el Grup Isarda hem conclòs que l’empresa catalana necessàriament hauria de fer l’esforç d’empatia i superació corporativa corresponent per adaptar-se a les característiques i necessitats immanents de la població jove i adulta de la Catalunya del Segle XXI.

Per sintonitzar amb la societat catalana del present l’empresariat hauria de reinventar-se urgentment i innovar la seva mirada, rígidament ancorada en el productivisme de segles passats ja superats. Hauria de renovar el seu enfocament i redirigir-lo cap el treballador (i treballadora) com a centre d’interès troncal. Al cap i a la fi són el si les treballadores qui fan possible la feina.

En sortir de l’escola (s’entén institut, universitat) els i les joves catalanes són formades competencialment mitjançant dècades d’un trenat i delicat procés d’aprenentatge en funció dels seus interessos, capacitats i ritmes d’aprenentatge, essent aquests particulars i individualitzats.

Així, no té cap sentit que l’empresa escapci el decurs comprensiu centrat en l’ara exalumne seleccionant-lo i esguerrant-lo emocionalment en procediments de frustració personal ben pregons.

És l’empresa qui ha d’assumir el repte del canvi de mirada i reinventar-se de manera creativa, adaptant la seva producció o serveis als interessos de cadascun i cadascuna de les seves treballadores. Igualment ho hauria de fer amb els processos productius, ritmes de treball, capacitats competencials, uniformes, vacances

Que és difícil adequar-se a tanta diversitat i que una empresa d’un sector no pot passar a produir alhora samarretes, llaminadures, videojocs i confitures perquè això correspongui als interessos dels seus treballadors, formats en la creativitat de l’aprendre a aprendre? I que no pot fer els horaris i les vacances que aquests desitgin, pagant-los el sou que necessitin? Que tot procés productiu necessita d’una bona organització i no pot fonamentar-se en una sèrie d’ocurrències improvisades? Que una sola empresa no pot atendre comprensivament de manera individualitzada els seus 200 punëtorët?

Som al segle XXI i ens hem d’adaptar als seus reptes.

Les empreses avançades han de convertir les dificultats en revulsius i veure-hi oportunitats i reptes per superar-se dia a dia.

Quin millor repte que posar la producció i els serveis del país humilment a la disponibilitat, interessos, capacitats i ritmes de la ciutadania catalana.

Això sí que seria fer país!

Polítics que esteu triturant anímicament i sepultant els i les excel·lents mestres sota tones de burocràcia;

Empresaris que només feu pel vostre benefici personal:

US HI POSEU?

prill 052023
 

PSE NA ORGANIZOJME NE SEKSIONET SINDIKATAVE NE SHKOLLA DHE INSTITUTE? Pyetjet e shpeshta

ÇFARË ËSHTË NJË SEKSION UNION?

Doncs una cosa ben senzilla i més vella que la nana. Una secció Sindical és el fonament de l’autoorganització i col·laboració de les persones a la feina: és l’assemblea estable dels treballadors i treballadores d’un sindicat al lloc de treball.

Una vegada autoorganitzats tindrem autonomia d’actuació.

Llegir més

Mars 272023
 

INSPECCIÓ DEL TREBALL ENS DONA LA RAÓ I OBLIGA CAMBRAY A FER LA REVISIÓ MÈDICA A LES TREBALLADORES D’EDUCACIÓ

Els i les afiliades de la Secció Secció Sindical d’Ensenyament del Sindicat d’Activitats Diverses del Vallès Oriental hem demanat al l’Administració Pública que exigeixi al Departament d’Educació de la Generalitat de Catalunya la realització de la corresponent i normativa revisió mèdica anual Lexo më shumë

Gusht 112021
 

NJOFTIMI PËR SHTYP :
P ONR STABILIZIMIN E PERSONELIT TTER PTERRKOHSHM
KONTRAKTUAR NE LIGJ NGA ADMINISTRATA PUBLIKE:

Ne konsiderojmë se veçanërisht në botën komunale dhe krahinore ekziston një vëllim shumë i rëndësishëm i njerëzve të përkohshëm, të cilët në atë kohë ishin mbyllur "në gisht" nga "forcat e gjalla" të kohës në pushtet. Këtu jemi të shqetësuar për këtë gjë.

Të tjerët iu qasën asaj përmes çantave më objektive, me studime dhe përvojë adekuate.

Lexo më shumë
Mund 212020
 

NJOFTIMI PËR SHTYP:
SEKSIONI I BASHKIMIT TREGTAR I KOMUNITETIT ARSIMOR

Pa bërë asnjë vlerësimi retrospektiv në lidhje me rregullimet e bëra nga Departamenti i Arsimit i Generalitat de Catalunya në lidhje me mbyllja e shkollave dhe mësimi në distancë, tani do të vijë koha për ta bërë këtë, ne themi se udhëzimet e Ministri Josep Bargalló dhe Sesioni Plenar i Qeverisë së Generalitat de Katalonia që tregon rihapjen e së njëjtës është një neglizhencë shumë serioze që do të rrezikojë jetën e studentëve dhe stafit punonjës, rioksigjenizimi i potencialit të riaktivizimit të pandeminë dhe përhapjen e infeksionit tek kolegët e tjerë, të rriturit, çiftet, nënat motra.

Lexo më shumë
tetor 212019
 

PAS NDALIMIT T "" LIGJIT ARAGONES "

(O PROJEKT LIGJI I KONTRATAT P FORR SH SERRBIMET E POPULLIT):

Qeveria e Përgjithshme e Katalonia po përpunon një faturë që nëse ne, të popullsi e mendimit të lirë dhe veprimit të lirë, ne nuk e bëjmë atë të gëlltitet e papërpunuar do të implementojë derën e hapur për menaxhim privat në një farë mënyre shërbimet e përhapura të mirëqenies sociale të supozuara kështu brenda jetën tonë të përditshme siç është e drejta për arsimim publik ose Shërbimet e GP dhe spitalet me akses universal cilësore dhe të mbështetur me kontributet e të gjithëve dhe të gjithë në taksat tona.

Lexo më shumë
shtator 052018
 

Mirëmëngjes dhe fillim i mbarë i kursit.

 Ne po promovojmë Seksionin e Sindikatës së Qarkut të mësuesve me vetëdije konstruktive kritike, dëshira për të zhvilluar pjesëmarrjen dhe reciprocitetin me besim të ndërsjellë në fushën në të cilën ne jemi teknikë: edukimi i të rinjve dhe si rrjedhim ai i së ardhmes së shoqërisë.
 
Ne ju ftojmë në takimin e ardhshëm që do të bëjmë E enjte 13, në ora 6 pasdite, në ambientet e CGT të Vallès Oriental ( Francesc Macià 51, Mollet).
 
Faleminderit për dërgimin e kësaj thirrje stafit mësimdhënës, JO, LINDI, TIS dhe kujdestarët e qendrës tuaj.
 
Me përzemërsi,
 
Seksioni i mësimdhënies në OV.
korrik 032017
 

Komunikatë për shtyp e sektorit shoqëror CGT

Imuniteti i mjaftueshëm për të justifikuar biznesin e fëmijëve në rrezik

Nga sektori social CGT, ne do të dëshironim të shprehim sa më poshtë në lidhje me deklaratat e Këshilltarit Dolors Bassa, pas ankesave tona:

- Z. Calvo, Drejtori i Përgjithshëm i DGAIA dhe Këshilltari Bassa na akuzojnë për shpifje. Fatkeqësisht nuk është shpifje, ne denoncojmë kurrikulën objektive të Z. Calvo.

Z. Calvo dhe Këshilltari Bassa në deklaratat e tyre janë harruar (vullnetarisht ose pa dashje) se Ricard Calvo nuk ishte vetëm drejtor i projekteve FASI, ai ishte nëndrejtor dhe gjithashtu menaxher i përgjithshëm. Gjatë vitit të tij të fundit në Fondacionin FASI, një drejtor teknik u punësua për ta liruar atë nga detyrat e tij si drejtor teknik dhe nëndrejtor., dhe kështu të jetë në gjendje të ushtrojë drejtorin e përgjithshëm, në mungesë të z. Estanis Vayreda, që ne kujtojmë është drejtor i SUMAR-Kompania e Veprimit Social dhe ushtron aktivitetin e nënkryetarit të qytetit të Olot nga CDC e vjetër. Edhe pse ai tashmë ka shërbyer si CEO, pak para se të emërohej në këtë detyrë, nga i njëjti Bord i Administrimit i Fondacionit FASI, Z. Calvo largohet si Drejtor i Përgjithshëm i DGAIA. Edukatorët që kanë punuar në FASI dhe shumë të tjerë që e dinë projektin Shtëpitë e Fëmijëve e dinë që Z. Calvo ka qenë dhe është një nga promovuesit dhe menaxherët e mëdhenj, nga fillimet e saj deri në ditët e sotme (nga ku është me leje) të këtij projekti të spërkatur me parregullsi të pretenduara, siç demonstrohet nga grupi prestigjioz i gazetarëve Ramon Barnils në artikullin e botuar në: http://www.media.cat/2017/06/ , ku bëhet një studim rigoroz, dhe vërtetohet se si ky fondacion paguan qira të tepruara që pesëfishojnë çmimin e tregut për një kompani të pasurive të patundshme që është në pronësi të të njëjtit Fondacion FASI. Kjo është, ajo paguan veten e saj qiratë e fryra me para publike, duke qenë një kompani fitimprurëse, ndërsa FASI shkurton para për fëmijët në rrezik, familjet e tyre dhe edukatorët socialë me të cilët ne punojmë. Për NE, kjo është një praktikë e çoroditur dhe e neveritshme: ku biznesi bëhet me dhimbjen e njërit prej grupeve më të dobëta në shoqërinë tonë: fëmijëria në rrezik.

Artikull i plotë në faqen e internetit të CGT Katalunja

qershor 192017
 

shokët, shokët,

të gjithë shtetit dhe konfederal CGT Catalunya, Ne jemi të vëmendshëm për zhvillimet që mund të lindin në lidhje me rastin "Som 27 dhe më shumë », siç është thirrje pashmangshëm për të gjithë imputad s l @ s @ s të paraqitet para gjykatësit, për gjykim, ndër të cilat është partneri ynë Ermengol Gassiot, sekretari i përgjithshëm i CGT Catalunya. Ermen është akuzuar si një nxitës i izolimit të kryera nga studentët në famullirit e Universitat Autonoma de Barcelona, vit 2013. Si mësues dhe punonjës të Departamentit të Prehistòria, ermen është deleguar nga CGT. Siç thuhet në deklaratën e PS CGT Catalunya, ermen mos paraqesë në gjykim, të vetëdijshëm për pasojat ligjore që përfshin, por edhe të vetëdijshëm që jemi në anën tuaj.

Kjo është një montazh i përgatitur nga UAB, universiteti siç ka ndodhur në të gjitha universitetet publike, Ajo është bërë i arsimit të lartë i borgjezisë dhe terren të mbarështimit ku kompanitë janë shërbyer për shijen tuaj. Universiteti publik, si nivelet e tjera arsimore, Ju duhet të jetë në shërbim të klasës punëtore, për formimin e individëve shoqërore lirë, dhe jo në shërbim të kompanive dhe korporatave, kjo është ajo që ndodh sot.

Pra, nga CGT Valles Oriental ne kërkojmë mbrojtjen në partnerin tonë ermen, sepse jo vetëm që ai përfaqëson opozitën ndaj modelit arsimor të universitetit si një biznes, por edhe për shkak se ajo është Sekretari i Përgjithshëm i CGT de Catalunya.
Goditur ermen, Kjo është një whammy dyfishtë që na bëjnë.

Për këto arsye, dyshe, dhe trefishtë duhet të jetë përgjigja jonë!!
Sepse tani më shumë se kurrë, Ne jemi duke luajtur për të gjithë!

Nëse luajmë për të gjithë, Tod @ s përgjigje!

 

CGT Valles Oriental
c / Francesc Macia 51, Mollet del Vallès
humbje: 93 593 1545 / 625 373332
email: cgt.mollet.vo@gmail.com
web / Facebook / Cicëroj


Ne kundërshtoj procesin politik të çështjes "Som 27 dhe më shumë "

Kolegu ynë Ermengol Gassiot ka vendosur të mos marrë pjesë në maskarade dhe jo dëshmitarë në gjykatë vullnetarisht në asnjë rrethanë, përballet me pasojat që rrjedhin nga vendimi i saj.

Cerdanyola fundmi gjykata e hetuar rastin nga ana e nxënësve të mbylljes në famullirit e Universitetit Autonom të Barcelonës (UAB) vit 2013 (rasti i njohur si "Som 27 dhe më shumë ") Ai ka lëshuar një dekret, në të cilën hapja e gjykimit janë në dispozicion dhe një kusht absolutisht i tepruar është vendosur, të 511.835,05 EUR për të siguruar përgjegjësinë civile. 27 njerëz të paditur, si rezultat i se protestat e universitetit janë në pritje të kërkesave penale nga 11 dhe 14 vjet burg, sipas rastit, dhe ndaloi UAB gjatë 5 vjeç. Midis tyre është Sekretari i Përgjithshëm ynë, kolegu Ermengol Gassiot. Lidhja sipër, si të gjithë mund të supozojmë, Kjo nuk do të paguhet nga 27 ndikuar dhe të prekur, të cilat ndoshta do të përfshijë proceset e pagave dhe asetet embargo.

Gjatë disa ditëve të ardhshme ose javë, 27 njerëzit do të vendqëndrim për të filluar departamentet ligjore për dorën e tyre një kopje të aktakuzave, në mënyrë që brenda 3 ditë duket për avokat dhe avokati, dhe të kërkohet që të depozitojë lirimin me kusht.

Sekretariati i Përhershëm konsideron se ky proces është vetëm një hakmarrje të arsyetuar politik nga ana e ish-famullirit kuvendit ultraliberal UAB, escarmentar orientuar në procedurën penale e lëvizjes studentore dhe sindikatat përballet atë në mbrojtje të universitetit publik. Performanca e kësaj rectorado, Historia conspiranoico dhe ndërtuar nga avokatët e angazhuar për këtë qëllim, Ajo ka qenë përdorur nga Prokuroria, organ politik i Spanjës, të fillojë një procedurë gjyqësore groteske që përfaqëson rastin më të keq të shtypjes politike në një universitet që nga epoka e Frankos.

Në këtë situatë, kolegu ynë Ermengol Gassiot ka vendosur që ai nuk do të marrë pjesë në farsë dhe se ai nuk do të paraqitet në gjykatë me vullnetin e tij të lirë në asnjë rrethanë, përballet me pasojat që rrjedhin nga vendimi i saj.

Ky Sekretariat i Përhershëm ndan plotësisht analizën që mbështet vendimin e marrë nga kolegu ynë Ermengol, dhe ne mbështesim. Ne e kuptojmë atë përpara një sulmi politik (zbatohet në formën e një procesi gjyqësor) kundër lirive dhe të drejtave civile është legjitime të praktikohet mosbindja dhe solidariteti për të sfiduar publikisht tërësinë e kësaj strukture shtypëse. Ne konsiderojmë se në këtë moment po luajmë një pjesë të mirë të mesazhit që do të transmetohet në luftërat shoqërore që do të vijnë në të ardhmen në lidhje me përgjigjen që duhet t'i jepet shtypjes politike-gjyqësore. Ne luajmë shumë, dhe strategjitë ndëshkuese përmes të cilave synohet të paralizohet dhe ndëshkohet çdo lloj rezistence sindikale, student ose shoqëror duhet të ndalet. Në rastin specifik të Ermengol, Ky asamble ka për qëllim shtypjen e ushtrimit të veprimit sindikal nga CGT në UAB në mbrojtje të të drejtave të grave punëtore dhe universitetit publik dhe, përtej kësaj, ne e konsiderojmë atë një sulm ndaj të gjithë organizatës sonë.

Ne duam ta bëjmë të qartë se, në masën që varet nga ne, Asnjë nga 27 personat e paditur janë dhe nuk do të jenë kurrë vetëm. Ne i quajmë të gjitha Federatat dhe Sindikatat e CGT, e tërë militantizmi ynë, lëvizjet shoqërore dhe njerëzit në solidaritet për të përgatitur përgjigjen kolektive dhe të organizuar që meritojnë këto ngjarje. CGT nuk do të presë, as nuk do të mbetet me krahët e kryqëzuar. Ne rezervojmë të drejtën, si organizatë, të veprojmë kur dhe siç e gjykojmë të përshtatshme, duke marrë parasysh seriozitetin e çështjes.

N THE FYTYR OFN E REPRESIONIT POLITIK, ne nuk i bindemi! NESE ATA NA SHPENZONI 27 Ne jemi të prekur të gjithë!

Sekretariati i Përhershëm i Komitetit Konfederal të CGT

qershor 092017
 

Njoftim për shtyp nga PS i CGT i Katalonjës

Kohët e fundit, gjykata e Cerdanyola del Vallès udhëzoi çështjen për mbylljen e studentëve në rektoratin e Universitetit Autonom të Barcelonës (UAB) i vitit 2013 (çështja e njohur si “27 dhe me shume”) ka diktuar një urdhër ndërlidhës që urdhëron hapjen e gjykimit me gojë dhe caktimin e një lirimi me kusht absolutisht joproporcional, të 511.835,05 EUR për të siguruar përgjegjësinë civile. 27 njerëzit e paditur si rezultat i asaj proteste universitare po presin peticione kriminale midis 11 unë 14 vite burg, sic mund te jete rasti, dhe ndalimin e hyrjes në UAB gjatë 5 vjet. Midis tyre është Sekretari ynë i Përgjithshëm, shoqëruesi Ermengol Gassiot. Depozita e lartpërmendur, siç mund ta mendojnë të gjithë, nuk do të paguhet nga 27 prekur dhe prekur, gjë që ka të ngjarë të çojë në procese të konfiskimit të listës së pagave dhe pasurisë.

Gjatë ditëve ose javëve të ardhshme 27 njerëzit do të thirret të paraqitet në gjykatë për të dorëzuar një kopje të aktakuzës, një fi që në fund të 3 paraqiten ditët me avokat dhe avokat, dhe kërkohet të depozitojnë obligacionin.

Ky Sekretariat i Përhershëm konsideron se i gjithë ky proces nuk është asgjë tjetër veçse një montazh i motivuar nga një hakmarrje politike nga ish rektorati ultraliberal i UAB, synonte të ndëshkonte lëvizjen studentore dhe sindikalizmin që u përball me të në mbrojtje të universitetit publik. Performanca e atij rektorati, dhe llogarinë konspirative të ndërtuar nga avokatët që ai punësoi për atë qëllim, është përfituar nga Zyra e Prokurorit Publik, organi politik i Shtetit Spanjoll, për të filluar një procedurë gjyqësore groteske që përfshin rasti më i keq i shtypjes politike në një universitet që nga epoka e Frankos.

Përballë kësaj situate, kolegu ynë Ermengol Gassiot ka vendosur që ai nuk do të marrë pjesë në farsë dhe se ai nuk do të paraqitet në gjykatë me dëshirën e tij në asnjë rrethanë, ndërsa përballet me pasojat që rrjedhin nga vendimi i tij.

Ky Sekretariat i Përhershëm ndan plotësisht analizën që mbështet vendimin e marrë nga kolegu ynë Ermengol, dhe ne e mbështesim atë. Ne e kuptojmë atë përpara njërit sulm politik (të instrumentuar në formën e një procesi gjyqësor) kundër lirive dhe të drejtave civile është e ligjshme të praktikohet mosbindja dhe solidariteti për të sfiduar publikisht të gjithë këtë asamble shtypëse. Ne konsiderojmë se për momentin ne po luajmë një pjesë të madhe të mesazhit që do të transmetohet në betejat shoqërore që do të vijnë në të ardhmen në përgjigjen që duhet t'i jepet represionit politiko-gjyqësor. Ne luajmë shumë, dhe strategjitë ndëshkuese me të cilat dikush dëshiron të paralizojë dhe ndëshkojë çdo lloj rezistence bashkimi, student ose shoqëror duhet të ndalet. Në rastin specifik të Ermengol, asambleja e tanishme ka për qëllim shtypjen e ushtrimit të veprimit sindikal nga CGT në UAB në mbrojtje të të drejtave të punëtorëve dhe universitetit publik dhe, përtej kësaj, ne e konsiderojmë atë një sulm ndaj të gjithë organizatës sonë.

Ne duam ta bëjmë të qartë këtë, në masën që kjo varet nga ne, kapaku i tyre 27 Të pandehurit janë dhe nuk do të jenë kurrë vetëm. Ne u bëjmë thirrje të gjitha Federatave dhe Sindikatave të CGT të Katalonjës, ndaj gjithë militantizmit tonë, lëvizjet shoqërore dhe njerëzit në solidaritet a preparar la resposta col·lectiva i organitzada que aquests fets es mereixen. CGT e Katalonjës nuk do të lihet në fat, as nuk do të mbetet me krahët e kryqëzuar. Ne rezervojmë të drejtën, si organizatë, të veprojmë kur dhe si e gjykojmë të përshtatshme, duke pasur parasysh seriozitetin e çështjes.

N THE FYTYR OFN E REPRESIONIT POLITIK, DESOBEÏM! NESE ATA NA SHPENZONI 27 Ata na prekin të gjitha!

Sekretariati i Përhershëm i Komitetit Konfederal të CGT të Katalonjës
2 të qershorit të 2017

Mund 232017
 

Një gjykatës urdhëron të kapë më shumë se gjysmë milioni euro për 27 i akuzuar për UAB

Magjistrati Montero Fernández lëshon urdhrin për të hapur gjyqin gojor dhe krijon një lidhje prej mijëra eurosh për të siguruar mbledhjen e detyrimeve civile që u kërkohet të bëjnë të pandehurve., duke u përballur me kërkesa të larta për dënime me burg.

Artikulli i plotë në Drejtpërdrejtë

CGT UAB

Mund 222017
 

25Përqendrimi M dhe mbledhja e njerëzve të përkohshëm

Përmbledhje e Rezolucioni ENS / 1005/2017, të 8 Maj DOGC Num. 7369 – 15.5.2017. Kjo thirrje përcakton procedurën për plotësimin e vendeve të lira të punës së përkohshme në shkolla, qendrat e arsimit special, Shkolla të mesme, qendrat e trajnimit të të rriturve dhe vendet e lira të punës që korrespondojnë me postet në organet e mësuesve dhe mësuesve të shkollave të mesme që nuk janë të punësuar përgjithmonë ose përkohësisht për kursin 2017-2018.

Destinacionet e përkohshme janë efektive nga 1 shtatori 2017 dhe do të përfundojë më 31 Gusht i 2018, me përjashtim të rasteve të parashikuara nga propozimet e Administratës ose drejtorëve të qendrave për të zënë pozicione për një kohë më të gjatë.

Artikull i plotë në faqen e internetit të Edukimi CGT

 

Më shumë artikuj nga CGT Education:
Kundërshtimet? Stabiliteti ose pushimet nga puna? 31 maj, bisedë informuese
27M [Ditë pune] Edukimi i të rriturve në kontekstin aktual
#25M: Përqendrimi dhe asambleja për stabilizimin e mësuesve të përkohshëm dhe të përkohshëm

Mund 082017
 

Stabiliteti ose pushimet nga puna? Ne vendosim!

Kompanitë, partnerët,

Ne ndajmë me ju këtë çarje të re: OPOZITA T MUNDSHME MASIVE TJETR 3 VITET. STABILITETI OSE SHKARKIMET? Ne vendosim!!

Pas gjashtë vitesh pa kundërshtime, faktorë të ndryshëm mund të detyrojnë qeveritë e Shtetit dhe Generalitat të vendosin mijëra pozicione mësimore për konkurrencë gjatë tre viteve të ardhshme. Në varësi të procedurës së përdorur, ky proces mund të lejojë që shumica e personelit aktual të përkohshëm të bëhen nëpunës civilë dhe të humbin pozicionet që mbajnë aktualisht.. Nga CGT ne jemi të bindur se presioni që ne ushtrojmë do të jetë çelësi për t'i dhënë përparësi hyrjes njerëzve që tani zënë këto pozicione..
Vazhdo te lexosh »

Mars 082017
 

CGT Ne Bëjmë thirrje për goditje mësimore të 9 MARSH

NGJARJE në Barcelonë në orën 12 të mesditës nga Pça Universitat dhe KUVENDI I HAPUR i Punëtorëve të Edukimit në 4 pasdite në selinë tonë (Përmes Laietana, 18, 9dhe pis).

Demonstrata në Tarragona, 12h Sheshi Perandorak Tarraco

Nga CGT Ensenyament ne u bëjmë thirrje të gjithë punonjësve të arsimit publik në Katalonjë të marrin pjesë në grevën që, në nivelin shtetëror, ne mbledhim sindikatat (CCOO, UGT, STES, CGT), Federatat AMPA (Qepë), sindikatat e ndryshme të studentëve dhe lëvizjet rinovuese pedagogjike, për tjetrin 9 të marsit.

Kjo thirrje për një grevë shtetërore kërkon shfuqizimin e LOMCE dhe anulimin e shkurtimeve të vendosura nga "Qeveria". Nga CGT Ensenyament ne ndajmë kërkesat e ngritura në thirrjen e përbashkët. Por ne nuk duam të mos tregojmë se ata që janë përgjegjës për përkeqësimin e arsimit publik në Katalonjë janë, si "Qeveria" qendrore ashtu edhe Qeveria e Generalitat, të cilët kanë aplikuar politika shumë të ngjashme, si përsa i përket rregulloreve ashtu edhe alokimit të burimeve:

1. Shfuqizimi i LOMCE është i nevojshëm, një ligj privatizues dhe reaksionar. Të mos harrojmë, Por, e cila është e frymëzuar dhe që ka shumë ngjashmëri me LEC, e cila është dislokuar shumë më tepër në Katalonjë. Ne kërkojmë ndërprerjen e menjëhershme të stafit dhe dekretet e vlerësimit.

2. Absolutelyshtë absolutisht thelbësore që t'i jepet fund shkurtimeve të përhershme të zbatuara nga qeveria PP për shërbimet publike dhe arsimin.. Përmes marrëveshjeve të politikës fiskale dhe financiare këto shkurtime përkthehen në shkurtime, gjithashtu, të qeverisë katalanase si ato që kemi vuajtur në vitet e fundit.

Greva tjetër 9 Marsi është një mundësi për të mobilizuar me forcë dhe për të ecur përpara me kërkesat në të gjithë vendin. Dhe gjithashtu duhet të bëjë të mundur vazhdimin e mobilizimit që ka lejuar arsimin të jetë sektori i vetëm që, në Katalonjë, ka filluar të ndryshojë shkurtimet. Nënshkrimi i marrëveshjes midis USTEC, CCOO, dhe UGT me Departamentin dhe thirrjen e grevës së përbashkët 9F parandaluar t'i japë vazhdimësi luftës për të marrë ato justifikime urgjente dhe akoma të pa arritura të platformës së minimumeve. Vetë sindikatat tani nuk e duan grevën e ditës 9 Mars shërben në Kataloni për t'i treguar gjithashtu Qeverisë së Generalitat dhe për të kërkuar pretendimet në pritje, kur buxhetet ndoshta nuk janë miratuar ende:

Nga Edukimi CGT, përveç që kërkon shfuqizimin e LOMCE dhe anulimin e shkurtimeve të qeverisë shtetërore, tjetri 9 nga Marsi ne do të vazhdojmë të kërkojmë Qeverinë e Katalonjës:

  • Reduktimi i raporteve (20 në foshnje dhe në ato primare, 25 në sekondare dhe 30 ne shkolle te mesme). Mos mbyllja e grupeve publike dhe përfundimi i mbipopullimit në shkollën e mesme. Nëse grupet që janë në një marrëveshje duhet të fshihen.
  • Reduktimi i orëve të shkollës a 18 orë në shkollë të mesme dhe 23 në fillore.
  • Ndaloni vendosjen e LEC (dekreti i personelit, dhe proceset e vlerësimit).

Këto kërkesa janë të mundshme me mobilizime të fuqishme dhe të vazhdueshme. Për atë, ne kemi nevojë për t'u organizuar në qendrat dhe asambletë dhe të kërkojmë që sindikatat të thërrasin grevën e 9 të marsit vazhdimësi në mobilizime, si në nivelin shtetëror ashtu edhe në Katalonjë.

Edukimi CGT
http://cgtense.pangea.org/
http://www.facebook.com/CGTENSE
https://twitter.com/CGTEnsenyament