دلیل چیست (یا دلایل) که توسط آن افرادی که در طول رژیم فرانکو فقر را تجربه کرده اند و یک سیستم تأمین اجتماعی اجتماعی عمومی [چند خواهر و برادر, اقوام و مرگ و میر شناخته شده ای که می توانستند با یک سیستم مراقبت های بهداشتی به اندازه کافی توسعه یافته زنده بمانند, از سالها 1950] در حال حاضر آنها آشکارا درمان و درمان را دست کم می گیرند, صد هزار برابر بهتر از گذشته, آنها هنگام حضور یا بستری در بیمارستان ها و مراکز بهداشتی دریافت می کنند?
مورد علاقه, در اکثریت, یا آنها نمی دانند که سیستم عمومی تأمین اجتماعی با مالیات کارگران تغذیه می شود, یا آنها متکبر متکبر هستند, از کسانی که از فرصت های تیم ملی بهره می برند ، ظاهراً "مهم" هستند; دقیقاً مانند استادانی که کفش به آنها ایمان لیسیده اند, برای حذف هیولا از سندرم امپراتور (این بار ناامید شد) این صاحب L'Uro است. یعنی… با وابسته به سوپر مارکت, با دکتر…
ناف لیبرال و "منحصر به فرد" او جعبه نقدی مشترک را برای بهره مندی از افرادی که بدبختی بیمار شدن یا فرار از کار دارند ، تصور نمی کند [یارانه بیکاری نیز بخشی از جعبه تأمین اجتماعی است].
منابع همان چیزی هستند که آنها هستند و از طریق مالیات بر شغل ما می آورند. آنها می توانند بیشتر باشند? من! همچنین سنت ساختاری غم انگیز مشتری گرایی سیاسی و استراپلیسم رخ می دهد, در کشور ما.
کلاس های محبوب دقیقاً در جلال زندگی نمی کنند, ناتوان در تلاش برای معکوس کردن تهاجمی بی امان همه احزاب سیاسی که چاق کردن دنده پارلمان لیبرال بورژوایی را برای خصوصی سازی خدمات درمانی می پذیرند, خدمات آموزش و انسجام اجتماعی و انتقال آنها از آنچه که آنها می دانند "دست مرده کالای مشترک جهانی است (چیز عمومی)»به دره های کارآفرینان خصوصی.
این مگالمهای ناف آنها در مجامع سازماندهی مطالبات مربوط به حقوق جهانی بودن و کیفیت خدمات اساسی نیز شناخته نشده است: بهداشتی, آموزش, خدمات بخش [انسجام] اجتماعی, بازنشستگی قبل از 60 سالها و با عزت). مجامعی که از چهار باد ناامید می شوند ، نیاز به همکاری همه را دارند (اما هیچ کس هرگز برای چه چیزی وقت ندارد, شفاف. سوال اولویت ها ».
و نه در تظاهرات خیابانی.
هر چند, به نوار, در اتاق انتظار سرپایی, به سوپرمارکت… آره.
بیماری های دفع, بیشتر و بیشتر جمعی, قرن بیست و یکم.
افرادی که در زندگی خود هیچ کاری بد انجام نداده اند, اما آنها هم مشارکت نکرده اند [آنها هیچ چیزی را به مجموعه کمک نمی کنند].
اتحاد بزرگ بین خودشیفتگی, هلدونیسم, بی نظمی, برادر -در -law, مصرف گرایی ناراضی و سندرم امپراتور.
متأسفانه ممکن است به نظر برسد که هیچ کاری برای انجام دادن وجود ندارد.
یا بله?
ما همیشه مقاومت خواهیم داشت, با وجود, هل دادن و راه رفتن به آرمانشهر.
شروع کن
بیانیه مطبوعاتی