Cal debe ser a razón (ou as razóns) polo que as persoas que experimentaron a pobreza durante o réxime franco e un sistema público de seguridade social social [Cantos irmáns, parentes e mortes coñecidas que sobrevivirían cun sistema sanitario suficientemente desenvolvido, xa desde anos 1950] Na actualidade subestiman abertamente o tratamento e o tratamento, cen mil veces mellor que antes, reciben en hospitais e centros de saúde ao ser atendidos ou admitidos?
Interesante, Na maioría, Ou non saben que o sistema público da Seguridade Social está alimentado polos impostos dos traballadores, Ou son pobres arrogantes arrogantes, Dos que aproveitan as oportunidades do equipo que teñen que sentirse supostamente "importantes"; Do mesmo xeito que os mestres aos que os zapatos lameron fielmente a vida, Para eliminar o monstro da síndrome do emperador (Esta vez frustrouse) Iso é propietario de Uro. É dicir,… Co supermercado dependente, co médico…
O seu ombligo liberal e "único" non concibe a caixa de caixa común para aqueles que teñen a desgraza de enfermar ou quedar sen traballo [A subvención ao desemprego tamén forma parte do cadro de seguridade social].
Os recursos son o que son e traen impostos sobre o noso traballo. Poderían ser máis? I TANT! Tamén se produce a triste tradición estrutural do clientelismo político e do estraperlismo, no noso país.
As clases populares non viven precisamente na gloria, Incapitable ao intentar reverter a implacable ofensiva de todos os partidos políticos que aceptan o engorde do engrenaxe do parlamentario liberal burgués para privatizar os servizos sanitarios, Os servizos de educación e cohesión social e transfírelos do que consideran que son as "mans mortas do ben común universal (O público)»Ás gargantas dos emprendedores privados.
Tampouco se coñecen estes megalomanes do seu ombligo nas montaxes organizadoras das reclamacións polos dereitos sobre a universalidade e a calidade dos servizos básicos: Saneamento, Educación, Servizos do sector [de cohesión] Social, xubilación antes do 60 anos e con dignidade). Asembleas que berran desesperadas por catro ventos a necesidade da colaboración de todos (Pero ninguén ten tempo «segundos para que, Clar. Pregunta de prioridades ».
Nin nas manifestacións da rúa.
Con todo, á barra, Na sala de espera do ambulatorio, ao supermercado… Si.
Enfermidades de Desmemorio, Cada vez máis colectivo, do século XXI.
Xente que non fixo nada malo na súa vida, Pero tampouco contribuíron [Tampouco están a contribuír a nada ao colectivo].
Unha gran alianza entre o narcisismo, Hedonismo, Adanismo, Irmán -in -law, consumismo insatisfeito e síndrome do emperador.
Por desgraza pode parecer que non hai nada que ver.
Ou si?
Sempre existiremos resistencia, a pesar de, empuxando e camiñando ata Utopía.
Ir a casa
Nota de prensa